Widowiskowe parzenie kawy

Widowiskowe parzenie kawy

Autorem artykułu jest justyna_la

Parzenie kawy nie musi być nudne. Estetyczne parzenie to swego rodzaju sztuka i można z niej uczynić prawdziwe widowisko. Tak było podczas bicia Rekordu Guinnessa w parzeniu espresso na czas.

4 marca 2010 roku w Rawie Mazowieckiej do wypicia było ponad 100 tysięcy ml smakowitego espresso. Wtedy właśnie pobito rekord Guinnessa w parzeniu kawy na czas. W czasie godziny zaparzono 3384 filiżanek espresso. Oczywiście wszystkie zasady parzenia prawdziwego espresso musiały zostać zachowane. Ale udało się!

Espresso parzy się w specjalnym ekspresie ciśnieniowym. Czasami parzy się ją z kilku różnych rodzajów kaw. Dzięki takiemu przygotowaniu kawa ta, charakteryzuje się mocnym smakiem, a jej wierzch pokrywa gęsta i aromatyczna pianka, zwana z włoskiego cremma. To właśnie jej espresso zawdzięcza dużą część swojego niepowtarzalnego smaku.

Kawa ta serwowana jest zazwyczaj w małej, wcześniej ogrzanej filiżance. Często dodaje się do niej kakao, czekoladę, wanilię lub cynamon. Wszystko po to, aby nadać tradycyjnemu espresso nowy i wyjątkowy smak. Na rynku dostępne są kawy smakowe rozpuszczalne i ziarniste. Bardzo dobra i oryginalna jest kawa smakowa cherry.

Jeżeli do espresso dodamy mleka, otrzymamy cappuccino, które powinno nie tylko dobrze smakować, ale również dobrze wyglądać. W związku tym powstała „Latte art”, czyli sztuka malowania mlekiem na espresso. Wzorów może być nieskończona ilość, a tworzy się je przez wlewanie do kawy mleka spienionego gorącą parą. Aby wzory były bardziej wyraziste i oryginalne, często mleko miesza się z sosami czekoladowymi. W ten sposób powstają „kawowe” dzieła sztuki a ograniczeniem jest tylko wyobraźnia. Takie dzieła sztuki można zrobić samemu w domu. Potrzebna jest do tego kawa ziarnista i trochę wyobraźni.

Jeżeli znasz kogoś, kto zna się na "latte art", koniecznie sprezentuj mu kawę. Idealna kawa na prezent to taka, która wyróżnia się czymś na tle zwykłych kaw. Warto rozejrzeć się więc za kawą zieloną, która ma oryginalny i niespotykany kolor, a poza tym jest zdrowa.

---

Sprawdź jaka jest idealna kawa na prezent!

Artykuł pochodzi z serwisu www.Artelis.pl

Yerba Mate. Herbata dla każdego, czy napój dla snobów?

Yerba Mate. Herbata dla każdego, czy napój dla snobów?

Autorem artykułu jest Wojciech Salej

Yerba Mate. Ta, do niedawna mało znana w Polce herbata staje się coraz bardziej popularna. Czym jest? Dlaczego warto jej spróbować i z jakiego powodu należy to zrobić przy pomocy nieznanych w naszym kraju metod i przyrządów? Odpowiedź znajdziesz w tym tekście.

Pojawiła się w naszym kraju niedawno i pomimo stosunkowo niewielkiej reklamy zdobyła sporą popularność. Yerba Mate. Gdzie tkwi tajemnica popularności tego napoju? Czy można ją określić herbatą snobów, czy jest to napój dla każdego, kto jest otwarty na nowości?

Odpowiedź na to pytanie należałoby zacząć od kilku słów na temat pochodzenia tej herbaty. Yerba Mate pochodzi z Ameryki Południowej. Przed wiekami, własnie tam Indianie z plemienia Guarani odkryli, iż napar z suszu rośliny o nazwie ostrokrzew paragwajski jest doskonałym w smaku, rozjaśniającym umysł napojem. Zrozumiałym jest, że po dziś dzień, właśnie w Ameryce Południowej Yerba Mate jest niezwykle popularna. Można pokusić się o stwierdzenie, że picie Yerba Mate stało się tam elementem stylu życia. Jest to codzienność, ale także rytuał. Yerba Mate zawsze jest pite z zachowaniem pewnych zasad i mało kto ich nie przestrzega. To zrozumiałe, w końcu jest to znana, ceniona, przekazywana z pokolenia na pokolenie tradycja.

Jak wspomniałem wcześniej, Yerba Mate w Polce znane jest od krótkiego czasu. Pomimo tego jest bardzo rozpoznawalne. Niestety niewiele osób zapytanych o Yerba Mate odpowie zgodnie z prawdą. Większość odpowie nie wiedząc tak naprawdę nic, ale uważając, że wie, o czym mówi. Narosło wokół tej herbaty sporo legend i niesprawdzonych a kolportowanych informacji. Oczywiście należy wspomnieć o tym, że w naszym kraju istnieje spora grupa nazywanych mateistami, fanów tej herbaty, (do których sam się zaliczam).

Czym jest wobec tego Yerba Mate w Polsce i jak należy do jej tematu podchodzić? Z pewnością cały czas jest nowością, co ze zrozumiałych względów, może budzić nieufność. Jej picie nie należy do elementów naszej tradycji, dlatego wiele osób na wszelki wypadek może mieć na temat Yerba Mate negatywne zdanie. Moim zdaniem niepotrzebnie. Yerba Mate jest... po prostu herbatą. Bardzo oryginalną, nieznaną herbatą, która działa na organizm podobnie jak kawa, ale w odróżnieniu od niej nie uzależnia i jest o wiele zdrowsza. Do Yerba Mate, jak do każdej nowości należy podejść, więc całkowicie naturalnie. Warto przekonać się, czym jest i po prostu jej spróbować. Być może szybko dojdziemy do wniosku, że to nie napój dla nas, a może wręcz przeciwnie, zrozumiemy, że Yerba Mate jest świetną alternatywą dla pitej bardzo często kawy. Docenimy jej smak, różnorodność gatunków i pozytywny wpływ na organizm. Przede wszystkim z jednego powodu warto też poznać cały rytuał jej picia: wypracowany przez lata jest najlepszym sposobem spożywania tego napoju. Czy można Yerba Mate spożywać inaczej? Oczywiście tak. Pytanie jednak jest proste: dlaczego? Oczywiście nie warto ślepo kopiować, ale warto nawiązywać do wielowiekowej tradycji rodem z innego kontynentu.

---

Potrzebujesz artykułu na stronę internetową, tekstu pod zaplecze, notatki prasowej, hasła reklamowego?

Szukam zleceń !

Artykuł pochodzi z serwisu www.Artelis.pl

Zielona herbata

Zielona herbata

Autorem artykułu jest Kasia Nowak

Zielona herbata. Czym jest? Czemu zawdzięcza swoją popularność? Jaka jest jej historia? Na te i inne pytania postaram się odpowiedzieć w poniższym artykule.

Kto w dzisiejszych czasach nie słyszał o zielonej herbacie? Ten popularny gatunek herbaty liczy sobie już niemal 4000 lat. Co prawda nie jest najpopularniejszy, gdyż ustępuje miejsca w rankingach herbacie czarnej, ale jednak pochwalić się może czymś innym, co go niewątpliwie wyróżnia. Są to mianowicie rewelacyjne właściwości zdrowotne zielonej herbaty (w tym jej niebagatelny wpływ na odchudzanie).

Zielona herbata to najstarszy gatunek herbaty. Co ciekawe, odkryta została przez przypadek, z czym wiąże się pewna anegdota - pewien wschodni władca, odpoczywając nieopodal herbacianego krzewu z kubkiem gorącej wody nie spostrzegł, gdy nagle liść herbaty wpadł mu kubka. Powstały w ten sposób napój okazał się bardzo smaczny i od tego momentu rozpoczyna się długoletnia historia zielonej herbaty.

Zieloną herbatę pito przez wieki głównie w wyższych kręgach, w dodatku głównie na dalekim wschodzie. Do Europy, a następnie Polski, herbata przybyła bardzo późno, zaledwie kilka wieków temu. Jej wysoka cena uniemożliwiała delektowanie się jej smakiem przez średniozamożnych i biednych obywateli naszego państwa. Prawdziwy wzrost popularności zielonej herbaty nastąpił w ostatnich latach. Promowana przez media, jako panaceum na wiele dolegliwości szybko "dogania" herbatę czarną.

Co potrzebujemy, aby zacząć pić zieloną herbatę? Oprócz oczywistego herbacianego suszu, dobrze jest posiadać specjalną zaparzaczkę do herbaty, dzięki której unikniemy nieprzyjemnych fusów. Na wrażenia towarzyszące piciu zielonej herbaty wpływa też fakt, z czego pijemy herbatę - czy ze zwykłego kubka, czy ze stylizowanej na dalekowschodnią, pięknej filiżanki.

Zieloną herbatę kupić możemy albo w zwykłej, naziemnej herbaciarni, albo przez Internet. Odradzam kupowanie zielonej herbaty w zwyczajnych sklepach - jej jakość najczęściej pozostawia wiele do życzenia.

Podsumowując, zielona herbata to rewelacyjny i smaczny napój. Polecam go każdemu!

---

Kasia Nowak.

Artykuł pochodzi z serwisu www.Artelis.pl

Kawa włoska

Kawa włoska

Autorem artykułu jest mmagd

Istnieje wiele rodzajów kaw, jeśli chodzi o sposób ich zaparzania i podawania. Spośród tych rodzajów kaw, najbardziej popularnymi są: kawa po wiedeńsku, po angielsku, po turecku, tzw. „murzynek” oraz kawa włoska.

Najsłynniejszą kawą włoską jest tak zwana kawa espresso. Nazwa ta może niejednego zmylić, ponieważ na pierwszy rzut oka mogłoby się wydawać, że jest to kawa z ekspresu wytworzona w bardzo krótkim czasie. Jednak tak do końca nie jest. Kawa espresso jest to mocna czarna kawa, która składa się z kilku, a może nawet kilkunastu rodzajów ziaren kawy stuprocentowej Arabiki, parzona w inny sposób niż tradycyjne kawy, które zaparza się w ekspresie. Mianowicie drobno zmielone ziarna kawy są parzone za pomocą pary w specjalnie do tego przeznaczonym ekspresie do kawy pod ciśnieniem, w efekcie czego ta kawa włoska odznacza się mocnym smakiem i aromatem, jednak ma mniejszą zawartość kofeiny niż kawa zaparzona w ekspresie w tradycyjny sposób. Dlatego też espresso uważane jest za „zdrowszą” kawę.

Większość kaw włoskich jest zaparzanych właśnie na bazie espresso, np. espresso coretto (z dodatkiem brandy lub likieru), espresso shakerato (jest to espresso wymieszane w shakerze z kostkami sorbetu), macchiato (jest to espresso z odrobiną zimnego albo ciepłego mleka), cappuccino itp. Cappuccino jest najbardziej znaną kawą włoską na całym świecie. Warto tu więc coś więcej dopowiedzieć o tej kawie. Otóż, jak już wcześniej wspomniano, jest wytworzone z czarnej mocnej kawy – espresso, serwowane z dodatkiem zimnej pianki z mleka (piankę ubija się z tłustego mleka najczęściej przy pomocy ekspresu do kawy). Z tego względu ma ono jasnobrązowy kolor i łagodny smak. Wierzch można posypać kakao, wiórkami czekoladowymi albo czekoladą z cynamonem i / lub wanilią.

Espresso serwuje się na gorąco w małych filiżankach ze spodeczkiem i łyżeczką. Wyjątek stanowi kawa espresso shakerato, którą podaje się tylko w szklance, której brzegi są wysmarowane sokiem z cytrusów. Zdarza się również, że cappuccino jest serwowane w szklance, częściej jednak podaje się je w filiżance.

--- Artykuł pochodzi z serwisu www.Artelis.pl

Woda w procesie parzenia herbaty

Woda w procesie parzenia herbaty

Autorem artykułu jest Filip Grodzicki

Aby prawidłowo zaparzyć herbatę, oprócz samych listków Camellia Sinensis oczywiście, potrzebujemy wody odpowiedniej jakości. Zastosowanie kiepskiej wody może zniszczyć smak nawej najdroższej i najbardziej wyrafinowanej odmiany.

Na walory smakowe herbat, a również na właściwości zdrowotne napoju, wyjątkowo niekorzystnie wpływa woda chlorowana, tak zwana „kranówka”, której niestety używamy najczęściej. Najlepsza jest "źródlanka" pozyskiwana bezpośrednio z czystych zbiorników o zbalansowanej twardości i neutralnym odczynie pH. Jeżeli nie mamy dostępu do tego typu naturalnych ujęć, najlepiej zaopatrzyć się w niegazowaną wodę butelkowaną – uzyskamy lepszy smak, niż w przypadku odfiltrowywania chloru.

Nie należy również używać wody przegotowanej, gdyż zwykle zawiera ona mniej tlenu, który jest niezbędny do prawidłowej ekstrakcji herbacianego smaku.

Jeszcze gorzej niż chlorowanie, na końcowy wynik procesu wpływa niewłaściwa temperatura wody użytej do zaparzania napoju. Zalewanie liści wrzątkiem to najprostszy sposób na popsucie smaku herbaty białej lub zielonej. Generalnie ”jaśniejsze” gatunki Camellia zaparzamy w niższej temperaturze niż gatunki ciemniejsze. W ich przypadku temperatura waha się w zależności od konkretnej odmiany w granicach od 70 do 85 stopni Celsjusza. Woda cieplejsza może doprowadzić do „spalenia” smaku, stanie się on gorzki lub niewyraźny. Herbatę czarną można parzyć w temperaturze przekraczającej 90 stopni.

Pisząc o temperaturze, nie sposób również nie napomknąć o czasie zaparzania napoju, który również waha się w zależności od od gatunku, od 1 do 8 minut.

Należy jednak pamiętać, że zarówno temperatura, jak i długość zaparzania napoju jest sprawą indywidualną, zależną od konkretnego gatunku oraz Państwa preferencji smakowych .

---

Filip, amator Camellia Sinensis

Artykuł pochodzi z serwisu www.Artelis.pl

Skład chemiczny herbaty i jej wpływ na zdrowie człowieka

Skład chemiczny herbaty i jej wpływ na zdrowie człowieka

Autorem artykułu jest Filip Grodzicki

Od wielu stuleci herbata jest najchętniej spożywanym gorącym napojem na świecie. Warto więc znać jej skład chemiczny oraz właściwości zdrowotne.

Liście Camellia Sinensis zawierają ponad 2000 substancji chemicznych, w tym wiele polifenoli. Jakkolwiek zawartość mikroelementów w napoju, może zmieniać się w szerokich granicach. Zależy on m.in. od warunków glebowych i klimatycznych w jakich uprawiane jest drzewo herbaciane oraz od sposobu przetwarzania zebranych liści. Na przykład w niesfermentowanej herbacie zielonej występują katechiny nadające jej charakterystyczny gorzkawy posmak. Katechin prawie nie ma w herbacie czarnej, gdyż podczas procesu fermentacji powstają z nich inne związki chemiczne.

W herbacie występuje między innymi tanina (kwas garbnikowy), znana z działania przeciwzapalnego i bakteriobójczego. Duża zawartość alkaloidów, głównie kofeiny, stymuluje układ nerwowy i przyspiesza metabolizm organizmu. Kofeina ma również właściwości moczopędne. Substancje zawarte w herbacie, szczególnie aromatyzowanej poprawiają trawienie, gdyż przyspieszają proces rozkładu lipidów. Zawarta w niej teofilina jest wykorzystywana w leczeniu chorób układu oddechowego, na przykład astmy. Wywar z liści drzewa herbacianego jest źródłem witamin, głównie A, C, E, K i niektórych witamin z grupy B. Pomaga także palaczom w walce z nałogiem nikotynowym.

Oprócz zalet, amatorzy chińskiego napoju mogą doświadczyć również jego niekorzystnego działania. Spożywanie zbyt mocnej herbaty może prowadzić do groźnego zwiększenia wydzielania kwasu żołądkowego, co przyczynia się do podrażnień i niestrawność lub zaparć. Picie potocznie zwanej „siekiery” wieczorem skutkuje problemami z zasypianiem. U niektórych osób picie mocnego wywaru wpływa negatywnie na układ krążenia, powoduje zmniejszoną laktację u karmiących matek, czy choćby zmienia kolor zębów. Ponadto herbata pita w dużych ilościach hamuje proces przyswajania żelaza przez organizm.

Nie należy się jednak obawiać negatywnych skutków picia ulubionego napoju. Jeśli robimy to z umiarem, korzyści zdrowotne i zmysłowe z pewnością zdecydowanie górują nad ewentualnymi problemami.

---

Amator chińskiej herbaty

Artykuł pochodzi z serwisu www.Artelis.pl

Kawa niejedno ma imię

Kawa niejedno ma imię

Autorem artykułu jest mmagd

Prawdziwi smakosze kawy wiedzą, że napój ten niejedno ma imię. Może być serwowany na wiele sposobów. Najpopularniejsze jest espresso, cappuccino, caffe latte, espresso mochiato. Są też tacy, którzy nie mogą żyć bez porannej filiżanki kawy po turecku. Inni wolą np. coretto lub caffe noisette.

Od nazw kawy może rozboleć czasem głowa.

Często jest tak, że nasza ulubiona kawa nie jest serwowana w miejscu, które odwiedzamy. Siadamy sobie przy kawiarnianym stoliku i zamawiamy zwykłą kawę sypaną, no a miła pani kelnerka oznajmia, że takiej tu nie podają. Wówczas nie czujemy się zbyt komfortowo. Często czują się tak właśnie obcokrajowcy za granicą, gdyż kawa w każdym kraju jest podawana inaczej.

Gdy zawitamy do Włoch z pewnością w żadnej kafejce nie zabraknie cappuccino. Zastanawiałeś się kiedyś skąd tego rodzaju kawa wzięła nazwę? Otóż ten rodzaj serwowania kawy wymyślili mnisi zakonu kapucynów. No i na ich cześć espresso z dodatkiem ciepłego mleka i mlecznej piany nazwano cappuccino. Włosi piją cappuccino zwykle przed południem. Kawa cappuccino i słodki rogalik to nieodłączny element włoskiego śniadania.

Okazuje się jednak, że również sama kawa cappuccino niejedno ma imię. Cappuccino freddo to po prostu wersja schłodzona. Z kolei cappuccino chiaro podaje się z większą ilością mleka.

Są tacy, dla których kawa może mieć tylko imię latte macchiato. Pomysłodawcami tego rodzaju podawania kawy są oczywiście Włosi. Jednak spopularyzowali ją Amerykanie. Jak wiadomo Amerykanie uwielbiają to co spore. No a kawa latte macchiato to spora, trzywarstwowa porcja kofeinowego napoju. Pierwsza warstwa to mleczko, druga to aromatyczne espresso, trzecia mleczna piana. Do pełni szczęścia brakuje tylko startej czekolady. Tego rodzaju kawa podawana jest oczywiście w wysokich szklankach.

Są tacy, którzy uwielbiają caffe noisette. Kawa ta wywodzi się ze Szwajcarii. Jest to napój kawowy z bitą śmietanką i... wiśniówką.

--- Artykuł pochodzi z serwisu www.Artelis.pl

Kawa i kofeina

Kawa i kofeina

Autorem artykułu jest mmagd

Kofeina (ta zawarta w herbacie znana jako tenina, w guaranie – znana jako guaranina, a w mate – matenina) jest alkaloidem purynowym, zawartym w surowcach roślinnych, aczkolwiek współczesna technologia umożliwia jej syntetyczne otrzymanie.

Jako że kofeina jest dobrym stymulatorem, dodawana jest do wielu napojów energetycznych. Ponadto jej właściwości doskonale sprawdzają się w sytuacji silnego zatrucia alkoholem, stanach wyczerpania fizycznego oraz przy nadciśnieniu. Dzienne używanie kofeiny w ilościach nie przekraczających 300mg działa bardzo pozytywnie na funkcjonowanie organizmu. W tych ilościach kofeina nie uzależnia i nie powoduje skutków ubocznych.

Kofeina jest najpopularniejszą na świecie substancją psychoaktywną. W porównaniu z innymi podobnymi substancjami, jej spożycie jest w pełni legalne, co przekłada się na częstą konsumpcję. Ciekawostką jest, że w Ameryce Północnej aż 90% ludności codziennie odwiedza sklep z kawą i pije bogatą w kofeinę małą czarną.

Kofeina i chemia:

Chemiczna nazwa kofeiny to:1,3,7-trimetyloksantyna lub 3,7-dihydro-1,3,7-trimetylo-1H-puryno-2,6-dion. Kofeina w czystym stanie przybiera formę długich, białych kryształów o temperaturze topnienia ok. 237 stopni Celsjusza i o gorzkim smaku. Najczęściej rozpuszcza się w gorącej wodzie, benzenie i chloroformie.

Dostępne źródła kofeiny:

Jak wcześniej wspomniałem kofeinę można znaleźć w:

-kawie (jedna filiżanka zawiera około 70-200 mg)

-herbacie (ok 50 mg)

-mate

-czekoladzie

-guaranie

-orzeszkach coli

Wpływ kofeiny na ludzki organizm

-kofeina zwiększa zapotrzebowanie na tlen, co powoduje przyspieszenie przemiany materii

-działa moczopędnie (oczyszczająco dla nerek)

-pobudza wydzielanie soku żołądkowego

-zwiększa sprawność myślenia (pobudzenie kory mózgowej)

-zmniejsza uczucie zmęczenia psychicznego i fizycznego

-pobudza układ nerwowy

-łagodzi napięcie mięśni gładkich naczyń krwionośnych

-pobudza ośrodki wegetatywne (naczynioruchowy, oddechowy i nerwu błędnego)

-doskonale wchłania się do przewodu pokarmowego, jednocześnie po strawieniu jest wydalana z moczem.

--- Artykuł pochodzi z serwisu www.Artelis.pl

CUPPING - profesjonalna degustacja kawy

CUPPING - profesjonalna degustacja kawy

Autorem artykułu jest kelleran

Cupping to profesjonalna technika degustacji stosowana dla określenia profilu smakowego i aromatu kaw, porównania i zestawiania ze sobą różnych ich rodzajów i odmian.

Czym jest cupping ?

Cupping to profesjonalna technika degustacji stosowana dla określenia profilu smakowego i aromatu kaw, porównania i zestawiania ze sobą różnych ich rodzajów i odmian.

Po co istnieje cupping?

1. Dla porównania smaku i aromatu wybranych kaw, zestawiania ich ze sobą oraz lepszego zrozumienia różnic występujących między ich odmianami i krajami pochodzenia.

2. Dla „wypracowywania smaku” oraz czerpania prawdziwej, pełnej przyjemności z picia i smakowania kawy.Aby zyskać wiedzę na temat przygotowania własnych mieszanek – zbalansowanych, pełnych i harmonijnych.

3. Aby spotkać się ze znajomymi, podyskutować o kawie, wymienić opinie i uwagi oraz doświadczenia.

Na czym polega idea cuppingu?

Różnice między najlepszymi kawami mogą być minimalne, a dla laika nawet niewyczuwalne. Oprócz jakości, rodzaju, pochodzenia, procesów przetwarzania i palenia, smak kawy zależy od sposobu jej przyrządzenia i podania. Nawet jeśli stosujemy zawsze tę samą technikę – ekspres ciśnieniowy, przelewowy, mokę itd. – kawa potrafi smakować lepiej lub gorzej. Dłuższa o pół minuty ekstrakcja, większa bądź mniejsza ilość zmielonych ziaren, różnice w temperaturach i długości zaparzania. To wszystko sprawia, że czasem porównanie ulubionych kaw staje się niemożliwe a na pewno mało obiektywne.

W cuppingu eliminuje się niektóre zmienne, zamieniając je na stałe parametry – zawsze ta sama temperatura i ilość wody, jednakowa ilość kawy, powtarzalny sposób zalewania mielonych ziaren, ta sama długość ekstrakcji, płukanie narzędzi do zaparzania itd. – po to by móc prawdziwie porównać smak i aromat oraz inne bardziej szczegółowo określone cechy i parametry kaw.

Swoista naukowość, spójność i rygor są kluczem do prowadzenia uczciwego cuppingu.

Bardzo ważne jest, aby dokonać oceny każdego parametru kawy od początku do końca. Dlatego w trakcie profesjonalnych cuppingów korzysta się z protokołów zarządzania tym specyficznym ciągiem zdarzeń.

I tak, na początku:

1. Ocenia się wygląd brązowego ziarna

2. Znajduje się ewentualne defekty

A potem w kolejności określa się następujące parametry:

1. Aromat mielonych ziaren

2. Aromat kawy zaparzonej przed i po odgarnięciu fusów

3. Kwasowość

4. Słodycz

5. Tzw. Cielistość/ odczucie w ustach

6. Specyficzne kawowe smaki/posmaki

7. Długość kawy i końcowe posmaki

Ilość ocenianych parametrów zależy od celu danego cuppingu i od prowadzącego degustację. Czasem rezygnuje się z niektórych punktów (np. nie określa się aromatu przed i po odgarnięciu fusów), a czasem jakieś dodaje (np. wygląd zielonego ziarna).

Każdą cechę można oceniać:

1. Używając skali liczbowej

2. Dokonując opisu słownego

Zazwyczaj łączy się te dwa sposoby.

Przyjmuje się też zasadę, iż przy stosowaniu skali 10-punktowej i testowaniu cech dobrej jakości kaw, rzadko która otrzymuje 10-tkę, ale też żadna nie powinna dostać mniej niż 5 punktów.

W praktyce często tworzy się formularze dla potrzeb jednorazowego cuppingu, danej firmy bądź celu degustacji.

Do słownego określania parametrów naparu używamy natomiast pełnego i bogatego zasobu słownictwa, nawet takiego które w pierwszej chwili może nam się wydawać nieodpowiednie dla kawy

Czego potrzebujemy do przeprowadzenia cuppingu?

1. Dobrej jakości kawy – przynajmniej dwóch rodzajów

2. Płytkich talerzyków/tacek do ekspozycji kawy ziarnistej i mielonej

3. Młynka

4. Wagi z dokładnym pomiarem bądź miarki

5. Jednakowych filiżanek / szerokich szklanek do zaparzania kawy oraz kubeczków do wypluwania próbowanego naparu

6. Czajnika elektrycznego

7. Wprawnej i pewnej ręki przy zalewaniu zmielonych ziaren wodą

8. Stopera

9. Łyżek stołowych

10.Naczyń z wodą (miski, kubki itp.) do płukania łyżek

11. Wody do przepłukiwania ust

12. Serwetek/ ręczników papierowych dla utrzymania czystości

13. Przekąsek, szczególnie gdy testujemy dużą ilość kaw w kilku rundach

Cupping punkt po punkcie

1. Odmierz takie same ilości kawy do każdej z filiżanek – ok. 20 g kawy na 120 ml wody. W tym momencie możesz ocenić wygląd całych ziaren

2. Wstaw wodę. Użyj świeżej i filtrowanej.

3. Zmiel kawę z każdej filiżanki dbając o to by wyczyścić młynek pomiędzy mieleniami. Użyj grubości jak do kawy parzonej przez filtr.

4. Ponownie ustaw filiżanki na stole. W tym punkcie możesz się zdecydować na rodzaj cuppingu – bez albo ze znajomością nazw kaw. Jeśli nie chcesz działać na swoja podświadomość naklej nazwy na spodzie filiżanek.

5. Zanim zagotuje się woda możesz ocenić zapach mielonej kawy

6. Po zagotowaniu wody odczekaj 45 sekund (niektóre źródła mówią o 25) i zacznij zalewać zmieloną kawę – każdą z podobną siłą i długością oraz do tego samego poziomu.

7. Odczekaj 2 – 3 minuty. Kawa musi się zaparzyć. W tym momencie możesz ocenić zapach kawy zalanej wodą.

8. Po dwóch minutach możesz zacząć degustację od ocenienia aromatu parzonej kawy po odgarnięciu fusów. Pochyl się nisko nad filiżanką, zanurz łyżkę i odgarnij fusy. Potem zamieszaj delikatnie kawę. Postaraj się opisać co poczułeś/ poczułaś.

9. Pozwól fusom opaść na dno filiżanki

10. Nabierz pełną łyżkę kawy i „siorbnij” by poczuć pełny jej smak. Zacznij opisywać kwasowość, słodycz, cielistość itd. Podążaj za punktami w formularzu degustacji. Postaraj się użyć wyobraźni i jak najpełniejszego słownictwa.

11. Jeśli potrzebujesz ponownie spróbować kawę – zrób to. Jeśli musisz ją wypluć – masz do tego papierowy kubeczek. W trakcie degustacji możesz też przepłukiwać usta wodą dla ponownego spróbowania kawy.

12. Po degustacji kilku kaw podlicz punkty, porównaj ze sobą różne rodzaje: ich kwasowość, słodycz, cielistość, harmonijność i to jak smakowały. Zastanów się co możesz powiedzieć o jakości kawy.

13. Dyskutuj, rozmawiaj, krytykuj i chwal kawy z innymi – to też bardzo przyjemny moment cuppingu.

14. Ciesz się kawą i czerp jak najwięcej przyjemności z jej picia!

---

więcej na www.kellerancoffee.pl, a poniżej link do formularza cuppingu:

http://www.kellerancoffee.pl/upl/files/cupping-formularz.pdf

Artykuł pochodzi z serwisu www.Artelis.pl

Zielona herbata - właściwości i najpopularniejsze gatunki

Zielona herbata - właściwości i najpopularniejsze gatunki

Autorem artykułu jest myślozbrodnia

W ostatnich latach zielona herbata przeżywa w Polsce niezwykły wzrost popularności. W czasach PRL była zupełnie nieznana, kupienie gatunków wysokiej jakości graniczyło wtedy z cudem.

W latach dziewięćdziesiątych zielona herbata pojawiła się w sklepach i herbaciarniach, jednak konsumenci byli niechętni do jej próbowania, gdyż przez latach w Polsce królowała wyłącznie czarna herbata i kawa. Jednak ostatnie dziesięciolecie przyniosło zmianę nawyków konsumentów. Miały na to wpływ dwie mody - moda na zdrowe odżywianie oraz moda na Japonię, co można było zauważyć na rynku gastronomicznym - w większości polskich miast zaczęły pojawiać się jak grzyby po deszczu restauracje wyspecjalizowane w sushi. Istotny wpływ miała również popularyzacja internetu, gdyż dzięki temu wiele osób zainteresowało się nieznanymi wcześniej napojami, nie tylko zieloną herbatą, ale również guaraną, czy yerba mate.

Podstawową cechą, która odróżnia zieloną herbatę od czarnej jest sposób fermentacji. W odróżnieniu od innych gatunków, zieloną herbatę powinniśmy parzyć nie we wrzątku, ale w wodzie o temperaturze około 80 stopni Celcjusza. Po około trzech do pięciu minutach parzenia powinniśmy oddzielić liście od wywaru (do tego przyda nam się dzbanek do parzenia lub kubek z dołączonym zaparzaczem). Podstawowym błędem popełnianym przez początkujących jest zalewanie liści wrzątkiem oraz zbyt długie parzenie, co skutkuje bardzo gorzkim smakiem herbaty.

Gatunki zielonej herbaty można generalnie podzielić na chińskie oraz japońskie (chociaż istnieją również herbaty z Wietnamu, takie jak Cha Tai Nguyen i Che ngon So). Z gatunków japońskich najbardziej popularna jest Sencha, Matcha (używana podczas ceremonii picia herbaty), a także Genmaicha, z dodatkiem prażonego ryżu. Oprócz tego Japończycy piją mieszanki liści różnych gatunków. Z kolei najpopularniejsze chińskie odmiany zielonej herbaty to Longjing (tradycja picia tego gatunku sięga 1700 lat, co czyni ją jedną z najstarszych znanych odmian herbaty), Gunpowder (suche liście przypominają proch strzelniczy, stąd nazwa) oraz Hou Kui, znana także pod angielską nazwą monkey tea. To jednak jedynie czubek góry lodowej, gdyż każda prowincja słynie z własnych gatunków i poznawanie wszystkich odmin chińskiej herbaty może być prawdziwą przygodą dla wielbicieli tego napoju.

Powszechnie uważa się, że zielona herbata ma właściwości zdrowotne oraz pomaga przy odchudzaniu. Istotnie, zawarte w niej przeciwutleniacze zapobiegają chorobom układu krążenia, a przyspieszenie metabolizmu pozwala zapobiegać otyłości. Dlatego też dla osób dbających o zdrowie zielona herbata może być o wiele lepszym wyborem niż kawa, czy inne napoje.

--- Artykuł pochodzi z serwisu www.Artelis.pl

Kilka słów o zielonej herbacie

Kilka słów o zielonej herbacie

Autorem artykułu jest Sebastian Wrzesionek

Na jakość, a przede wszystkim smak herbat bardzo duży wpływ ma sposób ich parzenia. Dla przykładu, herbatę czerwoną oraz czarną parzy się wrzątkiem i tak zaparzone powinny zostać podane do wypicia, bez uprzedniego przepłukiwania.

Natomiast, innego sposobu parzenia wymagają herbaty zielone. Parzymy je przy wykorzystaniu przegotowanej, ale lekko schłodzonej (do temperatury 60 do 80 stopni) wody. Tak zaparzony napar wylewamy. Parzymy herbatę ponownie i dopiero wtedy napar nabiera idealnego smaku oraz właściwości.

Ponadto trzeba mieć na uwadze, iż herbaty zielone parzy się nie dłużej niż trzy minuty. Zbyt długo parzony liść herbaty, traci swe zdrowe dla organizmu właściwości, a dodatkowo zaczynają pojawiać się składniki szkodliwe.

Bardzo ważny w całym procesie parzenia herbaty jest dobór odpowiedniej wody. Woda ta powinna zawierać stosunkowo mało wapna oraz magnezu, czyli powinna być miękka, a sam proces powinien odbywać się specjalnie do tego przygotowanym czajniczku.

Parzenie herbaty w niektórych kulturach ma charakter rytuału. Przykładowo w Chinach, czy Tybecie herbata uważana jest za niemal święty napój, a jej parzenie odbywa się za pomocą ściśle określonych reguł. Innym regionem świata, w którym herbata traktowana jest wręcz jak narodowy napój jest Anglia. Tutaj jednak znacznie bardziej popularne są herbaty typu Earl Grey.

Warto dodać również, iż zielona herbata jest bardzo ceniona nie tylko dzięki niepowtarzalnemu smakowi ale również dzięki jej zdrowotnym właściwościom. Regularne picie zielonej herbaty dzięki zawartości teiny znacznie poprawia koncentrację i pobudza organizm.

Zawarte w zielonej herbacie polifenole osłabiają odkładanie się złego cholesterolu dzięki czemu jej napar obniża ryzyko związane z zawałem serca oraz miażdżycą.

---

SW

Artykuł pochodzi z serwisu www.Artelis.pl

Biała Herbata

Biała Herbata

Autorem artykułu jest e-Mateusz

W Polsce piję się zieloną, czerwoną, czarną herbatę, ale o białej mało kto słyszy. Ten fakt nie jest dziwny, ponieważ w sklepach nie znajdziemy tego gatunku herbaty. Żeby go zakupić musimy udać się do wyspecjalizowanych sklepów herbacianych, lub zakupić ją w internecie.

To co odstrasza część sprzedawców i klientów to cenna jaką trzeba płacić za tą herbatę. Najdroższe gatunki kształtują się w cenach od 30 do 60 zł za 100g. Jak widać nie każdego stać na taki wydatek. Szkoda bo jest to herbata, która należy właściwie do najzdrowszych na świecie. Nawet zielona może przed nią chylić czoła.

Poniżej przedstawię jej najważniejsze właściwości zdrowotne.

- Biała herbata dzięki dużej zawartości kofeiny i witaminy C znakomicie pobudza. To co odróżnia ją od kawy to, że działa długofalowo. Dlatego jest polecana przez lekarzy bardziej niż mała czarna. Ma także znakomite właściwości orzeźwiające. Świetnie ugasi pragnienie w upalne dni.

- Biała herbata często w USA jest nazywana „eliksirem młodości”. Taką ksywkę zyskała dzięki temu, że ma znakomity wpływ na naszą cerę. Zapobiega jej przedwczesnemu starzeniu się. Jest nawet wykorzystywana do produkcji niektórych kosmetyków.

- Ma niezwykle silne właściwości antyoksydacyjne i antymutagenne, które chronią nas przed powstawaniem nowych komórek nowotworowych. Jest zalecana osobą, które mają genetycznie przypisaną chorobę nowotworową.

Bardzo ważne jest odpowiednie zaparzenie białej herbaty. Wykonanie tej czynności źle może sprawić, że nasza herbata straci wiele cennych właściwości. Pierwszym błędem popełnianym przez większość społeczeństwa jest zalewanie liści białej herbaty wrzątkiem. Maksymalna temperatura to 85 stopni. Czas parzenia nie powinien przekroczyć 7 minut. Parzymy ją w filiżance, ponieważ oddaje ona lepiej w niej smak.

---

Dowiedz się więcej na stronie biała herbata

Artykuł pochodzi z serwisu www.Artelis.pl

Kawa i jej właściwości

Kawa i jej właściwości

Autorem artykułu jest Krzysztof Ferałko

Kawa jest trunkiem przygotowywanym z ziaren kawowca, który ma ogromne tradycje w naszej kulturze. Spożywa się ją przy wielu różnych okazjach, a jej funkcje społeczne są bardzo obszerne. Z kolei rynek kawy daje pracę milionom ludzi z całego świata i generuje olbrzymie przychody.

Właściwości kawy

Niektórzy mówią, że kawa to najpowszechniejsza na świecie i całkowicie legalna używka. Jest w tym ziarnko prawdy, ponieważ to właśnie kawa stanowi najbardziej popularne źródło kofeiny, która działa na człowieka w sposób pobudzający. W dużym stopniu dodaje energii do życia i zwiększa efektywność myślenia, dlatego często pije się ją w godzinach porannych po wstaniu z łóżka. Jej smak jest gorzki, co sprawia, że wiele osób konsumuje ją z dodatkiem cukru oraz śmietanki lub mleka, tak aby zredukować smak goryczy. Jeśli chodzi o wpływ na zdrowie, to kawa może je zarówno poprawiać, a następuje to wówczas, gdy spożywa się ją regularnie w niedużych ilościach, jak i oddziaływać na organizm negatywnie, kiedy pije się ją codziennie po kilka filiżanek. Należy pamiętać, że kawa uzależnia, doprowadzając do tego, że pije się ją w nadmiarze. Nie jest to jednak uzależnienie tak szkodliwe jak to od alkoholu czy narkotyków.

Kawa w społeczeństwie

Wiele osób nie zdaje sobie z tego sprawy, ale kawa jest integralną częścią naszej kultury, będąc swoistym zwyczajem. Fakt, że spożywa się ją w najróżniejszych sytuacjach i miejscach, począwszy od własnego mieszkania, poprzez pracę, skończywszy na bankietach i spotkaniach biznesowych, sprawia, że kawa jest narzędziem komunikacji międzyludzkiej. Stanowi bowiem pretekst do spotkania i wymiany opinii pomiędzy osobami, które chcą między sobą nawiązać nić porozumienia. Ma ona jednak także aspekty gospodarcze, ponieważ tworzy ogromny rynek, angażujący w pracę setki milionów ludzi z całego świata. O ogromie rynku kawy świadczy fakt, że rocznie produkuje się ją w ilości około 7 milionów ton, z czego najwięcej, bo 1/3 w Brazylii, gdzie jest ona dobrem narodowym, podobnie zresztą jak w Kolumbii. Choć w Polsce najczęściej pije się ją "po turecku", czyli zalewając zmielone i palone ziarna gorącą wodą i na ogół wykorzystując również cukier, to sposób jej spożycia zależy od regionu świata.

---

Igusto.pl - kawa z dostawą do domu

Artykuł pochodzi z serwisu www.Artelis.pl

Bakłażany faszerowane warzywami

Bakłażany faszerowane warzywami

Autorem artykułu jest grzegorz kanczugowski

Genialna uczta warzywna, jedynie tak można określić to danie. W taki sposób przyrządzone bakłażany zadowolą nawet najbardziej wybrednych. Świetna wegetariańska potrawa dla lubiących gotować i zjeść coś ekstra. Zapraszam!

Czas przygotowania: 1h

Czas pieczenia: 1 h

Składniki:

4-5 dużych bakłażanów

1-1,5 puszki pomidorów

2-3 łyżki groszku

garść fasolki szparagowej zielonej (3-4cm dł.)

garść oliwek

½ pora

½ selera lub 2-3 łodygi selera naciowego

1 pietruszka

1 papryka czerwona

1 papryka żółta

3-4 ząbki czosnku

kilka pieczarek (niekoniecznie)

Natka pietruszki i/lub kolendry

parmezan lub twardy żółty ser

Przyprawy (opcjonalnie): sól, pieprz kolorowy,curry/ kolendra w proszku, kumin rzymski

lub: sól, pieprz, bazylia, oregano

Sposób przygotowania:

Farsz: Na początek kroimy czosnek w plasterki, a pora w grubsze krążki. Wrzucamy na kilka sekund czosnek, a za chwilkę pora na rozgrzaną oliwę i czekamy aż zmięknie. W tym momencie dobrze jest doprawić pora i czosnek, kolendrą i pieprzem, by wydobyć pierwszy aromat. Po chwili dorzucamy pokrojoną paprykę i dusimy pod przykryciem kilka minut. Seler i pietruszkę ścieramy na grubszych oczkach na tarce i dodajemy do duszących się warzyw. Seler naciowy obieramy i kroimy w drobną kostkę. Po kilku chwilach czas na groszek i fasolkę ( ja używam mrożonych, bo takie są najłatwiej dostępne) oraz pieczarki. Dodajemy szczyptę soli, trochę curry, pieprzu i kolendry. Dusimy je jeszcze kilka minut i wyłączamy.

W czasie, gdy warzywa się duszą, przygotowujemy bakłażany. Należy je dokładnie umyć, przepołowić wzdłuż i wydrążyć miąższ tak, by ścianki bakłażana miały 1-2 cm grubości. Środki kroimy w drobną kostkę lub paseczki i dodajemy do warzyw (można stopniowo w czasie krojenia dodawać je do duszących się warzyw). Na samym końcu dodajemy pomidory pokrojone w kostkę, zalewamy warzywa sokiem pomidorowym z puszki, dodajemy pokrojone oliwki, trochę zieleniny,jeszcze raz wszystko doprawiamy, i czekamy 5 min. Przyprawą, którą dodaję na samym końcu jest świeżo zmielony kumin rzymski i sól do smaku.

Piekarnik należy rozgrzać do 180-200 stopni oraz przygotować sobie blachę wyłożoną papierem do pieczenia, tak by bakłażany się do niej nie przykleiły.

Kiedy farsz jest gotowy, możemy nim napełnić po brzegi bakłażany i wstawiamy je do piekarnika na ok 40 min. Gdy widać, że bakłażany już dochodzą (tzn. marszczą się i widać, że są miękkie), posypujemy je z wierzchu startym serem i wstawiamy jeszcze na ok 10-15 min.

Smacznego!

Uwagi:

Ja bakłażanów po wydrążeniu nie solę, ani nie polewam sokiem z cytryny. Niesolone połówki nie są gorzkie (nie wiem skąd ten mit) i przez 0.5 h nie ściemnieją. Tyle potrzebujecie czasu, od momentu drążenia bakłażanów do momentu dokończenia farszu.

Farsz należy troszkę więcej posolić i doprawić, bo sam smak bakłażanów jest trochę mdły, ale nie polecam nadużywać soli. Ja za to nadużywam kolendry :)Jak ktoś nie ma kolendry, kuminu w proszku lub w ziarnach do zmielenia, niech doda więcej curry, gdyż w curry jest już kolendra mielona i kumin rzymski)

Bardzo wygodne w przygotowywaniu farszu jest naczynie typu wok. Warzywa powinny się dusić krótko i na średnim ogniu, ponieważ i tak będą pieczone w piekarniku o wysokiej temperaturze.

Proporcje podane w przepisie pozwolą nakarmić 3-4 osoby ;)

---

Kolenderka

zyjdobrze.cba.pl

Artykuł pochodzi z serwisu www.Artelis.pl

Moja historia kawy

Moja historia kawy

Autorem artykułu jest Katarzyna Dudziuk

Nic na świecie nie smakuje mi lepiej, niż pierwszy łyk kawy z mlekiem zaraz po przebudzeniu. Każdy dzień zaczynam kawą i nie wyobrażam sobie, aby mogło być inaczej. A jednak był taki czas w moim życiu, kiedy piłam kawę tylko raz w roku...

Urodziłam się w czasach, kiedy niczego nie można było kupić bez kartek, a różnice w statusie majątkowym społeczności zwyczajnie nie istniały, bo wszyscy mieli tyle samo – czyli nic. Kawa w domu pojawiała się rzadko i raczej były to chwile, kiedy któreś z rodziców miało imieniny, albo też przyjechała jakaś rodzina z zagranicy. Ponieważ piła ją tylko Mama, starczało jej zwykle na dłuższy okres czasu. Oczywiście, była to kawa ziarnista, którą trzeba było mielić. Mieliśmy jakiś stary młynek do kawy, który nawet był elektryczny, i jak dziś pamiętam – w kolorze pomarańczowym. Kiedy w wieku sześciu lat opanowałam już trudną sztukę mielenia kawy – która polegała głównie na naciśnięciu jednego guzika i trzymanie go w ten sposób przez jakiś czas – Mama pozwalała mi czasami przygotować jej kawę do zaparzenia, co z kolei mnie pozwalało czasem wykradać ziarenka kawy, by potem je sobie chrupać.

Czasy, jak wiadomo, zmieniły się, i kiedy poszłam do szkoły średniej, wszędzie już można było kupić kawę, i to nie tylko w ziarnach, ale i od razu mieloną, a także rozpuszczalną. Mama nabrała zwyczaju pić kawę codziennie, a nie tylko, kiedy przychodzili goście. Całe życie piła kawę „plujkę”, tzn. kawę mieloną, zalewaną bezpośrednio wodą. Taka była kawa, jaką pierwszy piłam po raz pierwszy w życiu, i muszę powiedzieć, zachwycona nie byłam. Smak mi nie odpowiadał, a poza tym irytowały mnie drobinki kawy, które przy piciu właziły mi w zęby.

Bez żalu więc pożegnałam się kawą – choć nie tak zupełnie do końca. Kawa na mnie wówczas bardzo mocno działała, więc piłam ją raz w roku, ale za to cały dzbanek. Rokrocznie miałam poprawkę z języka angielskiego, tak więc w noc przed pytaniem robiłam sobie dzbanek kawy, wypijałam go wieczorem i całą noc bez problemu wbijałam sobie do głowy oporne wtedy dla mnie informacje.

Trudno mi w to dziś uwierzyć, ale na studiach też nie zaczęłam pić kawy – choć piły ją wszystkie moje współlokatorki. Jak każdy student, miałam kilka zarwanych nocy przed egzaminami. Pamiętam nawet taką sesję, kiedy nie spałam przez dwie noce pod rząd, bo przez trzy dni pod rząd miałam egzaminy. Ale kawy w tych wspomnieniach nie ma – choć naprawdę się zastanawiam, jak mi się udało przetrwać bez kofeiny.

Kawę zaczęłam pić po studiach, kiedy pojechałam do USA. Nie mówiłam za dobrze (a właściwie: to prawie wcale) po angielsku i większość rzeczy napawała mnie przerażeniem. Znalazłam pracę w greckiej restauracji, najpierw jako tzw. bus girl (czyli dziewczyna sprzątająca stoliki), później – kiedy poduczyłam się języka – zostałam kelnerką. Wszyscy byli dla mnie bardzo mili, ale na początku na niewiele mi się to przydało, bo nie rozumiałam większości tego, co do mnie mówili. Spędzałam tam większość dnia, ale bardzo często było tak, że nie wiedziałam, co ze sobą zrobić, czym zająć ręce. Tak więc zajmowałam się piciem kawy.

W tej restauracji był zupełnie magiczny ekspres ciśnieniowy do kawy. Zwykłą kawę, bez żadnych specjalnych właściwości, przekształcał w napój bogów. Piłam ją z mlekiem codziennie, dwa, trzy kubki, i zanim się obejrzałam, kawa pojawiła się w mojej własnej kuchni i w moim rozkładzie dnia jako pierwsza rzecz, o jakiej myślałam po podniesieniu się z łóżka.

Moje przywiązanie do kawy przetrwało. A zamiłowanie do smaku kawy zdecydowanie wzrosło. Nadal wolę nie zbliżać się kawy „plujki”, ale kawę w każdej innej postaci jestem w stanie pić przez cały dzień. Lubię kawę na ciepło i na zimno, lubię likiery kawowe, uwielbiam „kawówkę” – nalewkę robiona przez moją najlepszą przyjaciółkę, lubię, kiedy biszkopt w torcie jest nasączony kawą, lubię ciasta i torty kawowe – słowem, lubię kawę w każdej postaci (prócz „plujki”). Choć – że powtórzę to, co już wcześniej powiedziałam – nic na świecie nie jest w stanie przebić smaku pierwszego łyku zwykłej kawy z mlekiem, wziętego zaraz po obudzeniu.

Podaję tu przepis na moją ulubioną kawę na zimno. Jest doskonała w upalne dni, kiedy człowiekowi brakuje energii.

Chłodzący napój mokka

1 szklanka zaparzonej mocnej kawy

4 łyżki stołowe czekolady w proszku

1 szklanka zmrożonego mleka

150 ml śmietanki

4 kulki lodów czekoladowych

Wsypać czekoladę w proszku do garnka i wlać przygotowaną zaparzoną kawę. Podgrzewać lekko, aż zacznie się prawie gotować, potem zdjąć garnek z ognia. Przelać płyn do żaroodpornej miski lub dzbanka, dodać mleko, wymieszać. Następnie dodać śmietankę i ponownie wymieszać. Przelać napój do czterech szklanek lub wysokich pucharków. Na wierzchu położyć po kulce lodów. Od razu podawać.

Bon appétit :-)!

Źródło:

Christine McFadden i Christine France „Wielka encyklopedia czekolady” , Arkady, 1999r.

---

www.bonappetitcava.blogspot.com

Artykuł pochodzi z serwisu www.Artelis.pl

Papas arrugadas po polsku

Papas arrugadas po polsku

Autorem artykułu jest grzegorz kanczugowski

Kanary na talerzu! Prosto, zdrowo i pożywnie, czyli tradycyjne danie kuchni kanaryjskiej w naszym rodzimym wiosenno-letnim wydaniu, oraz ciekawa alternatywa na ziemniaczki.

„Kuchnia ekstremalnie prosta” w moim mniemaniu stanowi najzdrowszy sposób odżywiania. Poza tym ma jeszcze inne zalety np. takie, że do jej przygotowania zazwyczaj nie potrzeba nieskończonej ilości naczyń kuchennych oraz narzędzi. Często gęsto zestaw przedmiotów niezbędnych do jej wykonania, to nóż, deska do krojenia oraz talerz lub miseczka. Widzicie więc, że oszczędzamy sobie czasu i roboty na zmywaniu naczyń, których po jakimś ekskluzywnym, wyszukanym daniu zazwyczaj jest co niemiara. Dziś nie będzie tak źle. Natomiast zadowolenie po zjedzeniu takiego jak dziś zaprezentuję, dania „ekstremalnie prostego”, jest naprawdę niemałe, możecie przekonać się sami.

Kuchnia prosta jest zdrowa. Dlaczego tak uważam? Stare chińskie przysłowie głosi: Bóg stworzył pożywienie, a diabeł kucharza. Co dostaliśmy dobrego na tym łez padole, pochodzi od Boga. Człowiek jedynie przez swoją niezaspokojoną rządzę wszystko chciał uczynić lepszym (ale jakoś mu do dziś dnia nie wyszło i wszystko zniszczył i uczynił szkodliwym i trującym). Bóg dał nam pożywienie w formie…surowej. Nie gotowanej, nie smażonej, nie pieczonej itd…owszem wszystkie te możliwości na przygotowanie posiłków zostały nam również udostępnione, czy należy jednak bezgranicznie z nich korzystać? Dziś jednak skorzystamy ale w przypadku ziemniaków chyba inaczej by nam na zdrowie nie wyszło :)

Człowiek rozkochał się jednak w sztuce kulinarnej do tego stopnia, że w swej żądzy obżarstwa, gotów jest pożreć nawet najohydniejsze świństwa (które nazywa się rarytasami, nie chcę podawać tu niesmacznych przykładów). Przygotowuje je smażąc, dusząc, piekąc, gotując, zapiekając, blanszując itd…tym samym pozbawiając składników swoich potraw tego co w nich najzdrowsze, czyli witamin i mikroelementów, zamieniając poprzez obróbkę termiczną np. pełne witamin warzywa, w pozbawione witamin warzywa, dodatkowo nasycając je toksycznymi związkami podczas tychże termicznych obróbek (szczególnie szkodliwe jest oczywiście smażenie).

To diabeł szkodzi człowiekowi, to chyba nie ulega wątpliwości. Zaszkodził swoimi kłamstwami całej ludzkości, od początku istnienia rodzaju ludzkiego, a swoją działalność kontynuuje do dziś. W owym chińskim przysłowiu jest więc naprawdę dużo prawdy: od Boga otrzymaliśmy pożywienie proste, surowe, łatwo przyswajalne przez nasz (jak w przypadku wszystkich roślinożernych stworzeń) długi układ trawienny.

Jednakże idąc za podszeptami tego złego jegomościa, uczyniliśmy z tego prostego pożywienia coś co po przygotowaniu często nie przypomina oryginału w ogóle. Ale co najważniejsze: szkodzi. Jedzmy więc kuchnię prostą, nieskomplikowaną, łątwą i co najważniejsze zdrową.

O zaletach prostej kuchni, można by jeszcze długo, ale to już nie dziś, to temat na osobny artykuł, który w swoim czasie się ukaże. Tymczasem przejdźmy już do treści właściwej, czyli przepisu na…

Papas arrugadas po polsku

A co to u licha jest to Papas arrugadas?

To jedno z tradycyjnych dań kuchni…kanaryjskiej, czyli rodem z wysp kanaryjskich. Są to ziemniaczki gotowane w mundurkach, w morskiej wodzie, bądź z dodatkiem morskiej soli, serwowane z paprykowo czosnkowym sosem zielonym tzw. Mojo Verde, lub Mojo Rojo (w wersji pikantnej). Ziemniaczki gotuje się w taki sposób aby woda odparowała całkowicie, by kryształki soli osadziły się wówczas na skórce. Prawdziwej smaczności przydaje jednak sos. Nie jest to coś, czego nie można wykonać w domowych warunkach. Sos taki (verde) to:

natka pietruszki i kolendry, zielona papryczka, czosnek, sól, pieprz, może być tymianek, ocet winny, oliwa z oliwek. Ale dziś coś jeszcze prostszego.

Składniki: ziemniaki, sól, koperek, nać pietruszki, czosnek, pieprz, olej lniany (lub oliwa extra vergin)

Przygotowanie:

Aby uzyskać efekt skrystalizowania soli na skórce gotujemy ziemniaki w minimalnej ilości wody pod szczelnym przykryciem, aby gotowały się wręcz w parze. Dobrze aby ziemniaczki były nieduże, najlepiej młode. Gdy zagotuje się woda, sypiemy na ziemniaki pierwszą łyżkę soli. Gdy będą już prawie miękkie, odparowujemy resztę wody (uchylając pokrywkę), ponownie posypujemy je solą, oraz przykrywamy delikatnie pokrywkę by nie wystygły, ale by reszta wody odparowała sobie spokojnie.

Ziemniaki mamy gotowe, teraz zrobimy nasz polski sos, prosty oraz zdrowy (szczególnie iż użyjemy oleju lnianego znanego ze swych właściwości antyrakowych).

Powiedzmy pół szklanki takiego oleju (na 2-3 os) wlewamy do miseczki. Najpierw dodamy czosnek, którego powiedzmy ok pół główki (zależy jak bardzo kto go lubi, ale i on znany jest ze swych niesłychanych właściwości zdrowotnych). Czosnek należy obrać, rozgnieść, dodać do niego pieprz i…zeszklić delikatnie (dosłownie minutkę) na maśle (najlepiej klarowanym bo najzdrowsze). Po czym jak już się ostudzi (aby nie wrzucać gorącego do oleju lnianego) dodajemy do miseczki z olejem, dodajemy posiekaną pietruszkę oraz koperek, mieszamy i….gotowe (ew. miksujemy w blenderze)! To szklenie czosnku przyda się bardziej tym, którzy twierdzą , iż czosnek surowy jest dla nich zbyt mocny. Jeśli ktoś lubi i może go zjeść sporo, najlepiej użyć surowego czosnku.

Polewamy sobie takie ziemniaczki naszym sosem, do tego wszystkiego bierzemy ulubione warzywo, lub sałatkę lub surówkę i prosty, zdrowy i smaczny posiłek mamy gotowy. Smacznego.

---

Dinozaur

zyjdobrze.cba.pl

Artykuł pochodzi z serwisu www.Artelis.pl

Bazylia

Bazylia

Autorem artykułu jest Arek Czapla

W Polsce bazylia pojawiła się w XVI wieku , przywieziono ją z Włoch. Bazylię znano już w starożytności i ze wzgledu na lecznicze walory , uważano ,że ma czarodziejską moc i oddawano jej boska cześć.

W Polsce bazylia pojawiła się w XVI wieku, przywieziono ją z Włoch. Bazylię znano już w starożytności i ze względu na lecznicze walory, uważano,że ma czarodziejską moc i oddawano jej boska cześć. Była ulubioną rośliną indyjskiego boga Wisznu , w Libii wierzono że chroni przed ukąszeniem skorpionów i węży. W piramidach egipskich znajdowano wieńce z bazylii.

Do Europy bazylia trafiła za sprawą żołnierzy Aleksandra Wielkiego, którzy wracając z wyprawy wojennej z Azji przywieźli ja w IV wieku p.n.e. Bazylia szybko rozprzestrzeniła się w krajach śródziemnomorskich oraz na całym świecie.

W starożytnym Rzymie bazylia była stosowana jako roślina lecznicza oraz ozdobna. Współcześnie bazylia jest bardzo ceniona przyprawą na całym świecie, szczególnie w krajach śródziemnomorskich (Włochy, Francja, Grecja, Hiszpania)

Bazylia w kuchni

Zastosowanie w kuchni :

Otarte liście bazylii dodaje sie do rozmaitych sałatek, warzyw, bazylia świetnie smakuje z czosnkiem. Bazylię stosuje sie również jako dodatek do zup , potraw z ryb i drobiu, mięsa wieprzowego, a także twarogów, jaj i omletów. Bazylię dodawaj zawsze pod koniec przyrządzania potraw.

Właściwości zdrowotne

Bazylia jest bardzo ceniona roślina w ziołolecznictwie ze względu na właściwości zdrowotne. Bazylia pobudza apetyt zwiększając wydzielanie soków trawiennych oraz działa pobudzająco.

---

Prawo pracy - Prawo pracy, artykuły. porady, ciekawostki..
Książki audio do słuchania dla każdego. Bajki, biznes, lektury, języki obce w formacie mp3 ....

Artykuł pochodzi z serwisu www.Artelis.pl

Oregano ( lebiodka pospolita)

Oregano ( lebiodka pospolita)

Autorem artykułu jest Arek Czapla

Oregano ( lebiodka pospolita) należy do rodziny wargowatych. Rośnie w Azji i Europie. W Polsce występuje na całym terytorium. Oregano ( lebiodka pospolita) należy do rodziny wargowatych.
Rośnie w Azji i Europie.
W Polsce występuje na całym terytorium.

Oregano można podzielić na wiele gatunków , które różnią się zapachem.
Jest roślina wieloletnią , osiągająca wysokość do 80 cm.

Łodyga jest prosta , sztywna , czterokanciasta.
Oregano wytwarza silny i przyjemny zapach.
Roślina ma różowe , białe lub czerwone kwiaty , które wyrastają w szczytowych podbaldachach.

Oregano kwitnie od czerwca do sierpnia.

Oregano w kuchni

Oregano jest jedna z głównych przypraw kuchni włoskiej ( pizza , spaghetti , zapiekanki)
Oregano jest niezbędne do potraw mięsnych , sosów , zup , pasztetów , a także do warzyw ,
serów i ryb . Oregano dodawaj zawsze na początku przyrządzania potrawy.

Właściwości zdrowotne

W dawnej medycynie stosowano mieszankę ziołową z oregano
jako lek na ból głowy. Mieszanka tez działała wiatropędnie i jako
środek na wszelkiego rodzaju zatrucia pokarmowe.

Oregano stosowane jest także jako lek żołądkowy , przeciwskurczowy ,
dezynfekujący , moczopędny , antyseptyczny , i przeciwzapalny.
Pomaga także w leczeniu dróg oddechowych.
Ze względu na walory zapachowe olejek lebiodowy ma także zastosowanie
przy produkcji perfum


img ---

Prawo pracy - Prawo pracy, artykuły. porady, ciekawostki..

Artykuł pochodzi z serwisu www.Artelis.pl

Cebula jadalna (Allium cepa)

Cebula jadalna (Allium cepa)

Autorem artykułu jest Arek Czapla

Cebula pochodzi z Azji Środkowej gdzie rośnie dziko. Do Europy została sproadzona w średniowieczu..... Cebula pochodzi z Azji Środkowej gdzie rośnie dziko. Do Europy została sproadzona w średniowieczu.

Ma bardzo niska wartość kaloryczną , jest jednak dość bogata w witaminy : C , witaminy z grupy B (B1, B2, PP), organiczne związki siarki i soli mineralnych (przede wszystkim związki wapnia, fosforu, magnezu, żelaza i cynku).
Cebule można spożywać na surowo , w wszelkiego rodzaju sałatkach. Jest też niezastąpionym dodatkiem do potraw.

Właściwości lecznicze cebuli:

Cebule wykorzystuje sie w leczeniu zakażen dróg oddechowych (doskonały syrop na kaszel) i na ropne zmiany
skóry. Cebula dzieki dużej zawartości cynku ma korzystne działanie na odporność komórkową.

Syrop na klaszel z cebuli:

Syrop wykrztuśny można zrobić w domu z cebuli

2-3 duże cebule posiekaj dodaj 4-5 łyżek miodu i odstaw w ciepłe miejsce na kilka
godzin , az cebula puści sok. Pij wytworzony płyn kilkakrotnie w ciągu dnia po łyżeczce.
---

Prawo pracy - Prawo pracy, artykuły. porady, ciekawostki..

Artykuł pochodzi z serwisu www.Artelis.pl

Czerwona herbata (Pu-erh )

Czerwona herbata (Pu-erh )

Autorem artykułu jest Arek Czapla

Herbata czerwona (Pu-erh ) jest uprawiana w Chinach ma duże właściwości lecznicze.... Herbatę czerwona uprawia sie w Chinach 1700 lat . Ojczyzną herbaty jest południowa prowincja Chin Yunnan.

Herbata czerwona (Pu-erh ) jest uprawiana w Chinach ma duże właściwości lecznicze.... Herbatę czerwona uprawia sie w Chinach 1700 lat . Ojczyzną herbaty jest południowa prowincja Chin Yunnan.

Czerwona herbatę przygotowuje się według tajemnej receptury. Herbata czerwona pochodzi z tej samej rośliny co czarna lecz jej smak jest bardziej gorzki.

Pija się ją zwłaszcza w krajach wschodniej Azji, a najbardziej popularna jest w Japonii. Jest podstawą ceremoniału parzenia i picia herbaty.

Herbata czerwona nie zostaje poddana fermentacji. Jest tym zdrowsza im dłużej dojrzewa w odpowiednich dla niej warunkach.

Najlepsza jest herbata liściasta. Amerykanie nazywają herbatę czerwoną "mordercą tłuszczu", dlatego szczególnie polecana jest osobom z nadwaga i otyłością.

Właściwości zdrowotne herbaty czerwonej :

- wspomaga prace wątroby skutecznie walcząc z nadwagą
-obniża poziom cholesterolu
-usuwa toksyny z organizmu
- ułatwia trawienie
-zawiera duże ilości aminokwasów i biopierwiastków
-zapobiega powstawaniu wolnych rodników
-łagodzi skutki "kaca"
-ogólnie wzmacnia organizm

Jak parzyć czerwoną herbatę

Czerwona herbata, powinna być zaparzona klasycznie. Do filiżanki należy wsypać jedną łyżeczkę herbaty. Zalewamy wodą o temperaturze ok. 95 stopni i parzymy 3-5 minut. Liście czerwonej herbaty można parzyć dwu-trzykrotnie.

Czerwona herbat powinna być pita bez cukru, Chińczycy uważają, że cukier neutralizuje większość jej właściwości.

---

Prawo pracy - Prawo pracy, artykuły. porady, ciekawostki..
Książki audio do słuchania dla każdego. Bajki, biznes, lektury, języki obce w formacie mp3 ....

Artykuł pochodzi z serwisu www.Artelis.pl

Papryka (Capsicum annuum)

Papryka (Capsicum annuum)

Autorem artykułu jest Arek Czapla

Papryka od wieków uprawiana jest w Ameryce Środkowej i Południowej, Indiach oraz wyspach Morza Karaibskiego.... Papryka od wieków uprawiana jest w Ameryce Środkowej i Południowej,
Indiach oraz wyspach Morza Karaibskiego.

W Europie pojawiła sie dzięki hiszpańskim kupcom.
Na Węgry paprykę sprowadzili Turcy.
Największymi producentami papryki są :
Meksyk , Chiny , Japonia , Indonezja , Tajlandia oraz Indie.

Znamy około dwanaście odmian papryki.
Wykorzystuje się dojrzałe owoce papryki ( czerwone , pomarańczowe , żółte) , a także
niedojrzałe zielone.

Wykorzystanie papryki w kuchni :

Papryka jest doskonała do wszelkich dań mięsnych i rybnych , zup , sałatek i warzyw.
Dodaje sie ja do potraw z ryżu , serów i jaj. Papryka jest niezbędna przyprawą do potraw
meksykańskich , węgierskich oraz włoskich.

Właściwości lecznicze papryki :

Papryka wzmacnia organizm .a także poprawia trawienie.
Zawiera witaminy C , witaminy z grupy B , beta - karoten.
Papryka pobudza wydzielanie soku żołądkowego i poprawia apetyt.

Przepis na Leczo wegetariańskie :

Składniki:
1kg papryki , 50 dag pomidorów , 50 dag cebuli
paczka kostki sojowej , łyżeczka papryki ostrej
5 łyżek oliwy z oliwek
sól , pieprz

Sposób przygotowania :

Papryki oczyść z gniazd nasiennych .
Pomidory sparzyć i obrać. Kostkę sojową namoczyć w gorącej
wodzie , po 15 minutach odsączyć i pokrajać w niewielka kosteczkę.
Kostkę sojowa podsmażyć na oliwie dodać cebulę pokrojoną w półplasterki
zarumienić ja i wymieszać z mielona ostrą papryką . Następnie dodać
pokrojone w duże kawałki pomidory i paprykę , posolić i dusić
na małym ogniu pod przykryciem , często mieszając.
Wyparowany sos uzupełniać wodą. Podawać z pieczywem.

Smacznego !:) ---

Prawo pracy w praktyce - Prawo pracy, artykuły. porady, ciekawostki..
Uczysz się języków obcych ? ... zobacz kursy językowe

Artykuł pochodzi z serwisu www.Artelis.pl

Cynamon (Cinnamomum Scheffer)

Cynamon (Cinnamomum Scheffer)

Autorem artykułu jest Arek Czapla

Cynamon uchodzi za najstarszą przyprawę świata. Roślina ta pochodzi z Chin. Biblia określa cynamon jako jedną z "najstarszych wonności" wchodzących w skład oleju do namaszczenia Arki... Cynamon uchodzi za najstarszą przyprawę świata.
Roślina ta pochodzi z Chin.
Biblia określa cynamon jako jedną z "najstarszych wonności"
wchodzących w skład oleju do namaszczenia Arki.

Przyprawę stanowi wysuszona kora pochodząca z kilku gatunków drzewa cynamonowego. Cynamon ma słodkawo-korzenny , lekko piekący smak i
charakterystyczny, intensywny zapach. Cynamon używa sie do przyprawiania potraw słodkich:

zupy owocowe, kompoty, kisiele, galaretki, kremy, ciasta, budynie, napoje mleczne.

Jest niezbędny do słodkich potraw z ryżu, pieczonych jabłek, grzanego wina oraz ponczu.
Cynamon można użyć w niewielkiej ilości jako dodatek do aromatyzowania takich potraw jak :

gulasz, baranina, gotowane ryby, szynka. Podaje sie go na końcu przyrządzania potraw.

Właściwości cynamonu: Najważniejszymi składnikami cynamonu są olejki lotne, garbniki, żywice, śluzy, skrobia.

Przepis na potrawę z cynamonem :

Jabłka Zapiekane z Cynamonem

Składniki :

6 dużych winnych jabłek
2 łyżki masła roślinnego
3 łyżki miodu
8 dag rodzynek
8 dag posiekanych migdałów
szczypta imbiru
1 opakowanie śmietany kremówki (200 g)
2 łyżeczki cukru
2 łyżeczki zmielonego cynamonu

Sposób przygotowania :

Umyć jabłka, a następnie od strony szypułki odciąć plaster i wydrążyć gniazda nasienne tak, aby warstwa miąższu nie była cieńsza niż 1 cm. Wymieszać rodzynki z migdałami, miodem, imbirem i roztopionym masłem roślinnym. Farszem wypełnić jabłka. Owinąć jabłka w folię aluminiową, ułożyć na blasze, wstawić do piekarnika i piec przez 25-30 minut w temp. 200 st. Śmietanę ubić z dodatkiem cukru i cynamonu. Jabłka podawać z ubita śmietaną , podaną osobno.

Smacznego ! :) ---

Prawo pracy w praktyce - Prawo pracy, artykuły. porady, ciekawostki..
Uczysz się języków obcych ? ... zobacz kursy językowe

Artykuł pochodzi z serwisu www.Artelis.pl

Hyzop lekarski

Hyzop lekarski

Autorem artykułu jest Arek Czapla

Hyzop lekarski jest wyjątkowo aromatycznym zielem. Jego zalety cenili już starożytni Rzymianie , którzy hyzop lekarski używali do produkcji wonnych kadzideł , które palono w świątyniach bóstw.... Hyzop lekarski jest wyjątkowo aromatycznym zielem.
Jego zalety cenili już starożytni Rzymianie , którzy hyzop lekarski używali do produkcji wonnych kadzideł , które palono w świątyniach bóstw.

Hyzop lekarski to roślina powszechnie spotykana w południowej Europie ( region śródziemnomorski)i z zachodniej Azji.

Hyzop lekarski jest bardzo rozgałęzionym półkrzewem o wysokości do 60 cm.
Ma błyszczące lancetowate liście , zdrewniałe łodygi
o ciemnoniebieskich lub fioletowych kwiatach.

Surowcem leczniczym jest ziele , zbierane na początku okresu kwitnienia.

Posiada ono olejek eteryczny kamfen , garbniki , flawonoidy , kwas rozmarynowy i ursolowy.

Normalizują one perystaltykę jelit , zwiększają wydzielanie soku żołądkowego . Działają przeciwzapalnie , ułatwiają odkrztuszanie oraz hamują działanie czynność gruczołów potowych.

Hyzop lekarski pomaga leczeniu w astmy , zapaleniu oskrzeli. Używa się go do płukania przy zapaleniu gardła . Pomaga przy nieregularnych wypróżnieniach , wzdęciach , a także zwiększa łaknienie.

Sposób przygotowania naparu na zwiększenie apetytu :

2 łyżeczki ziela zalej filiżanka wrzątku.
Parz 10 minut pod przykryciem.
Pij 3 filiżanki naparu dziennie ---

Prawo pracy w praktyce - Prawo pracy, artykuły. porady, ciekawostki..
Uczysz się języków obcych ? ... zobacz kursy językowe

Artykuł pochodzi z serwisu www.Artelis.pl

Melisa lekarska ( Melissa officinalis L)

Melisa lekarska ( Melissa officinalis L)

Autorem artykułu jest Arek Czapla

Już w czasach starożytnych melisa była uprawiana przez Rzymian , greków i Arabów. Później zaczęto ja uprawiać w Anglii , Włoszech , krajach europejskich oraz USA...

Melisa jest roślina wieloletnią z rodziny wargowych o wysokości ok 50-125 cm. Świeżo roztarta melisa wydziela przyjemny cytrynowy zapach. Ma wzniesioną, czworokanciastą, rozgałęzioną łodygę, jest szara i miękko owłosiona. Melisa ma sercowato jajowate , pomarszczone, grubo karbowane , ogonkowe liście. Kwiaty są bladoróżowe lub białe. Kwitnie w lipcu i sierpniu. W Polsce uprawia się ja w ogrodach, czasem można ją spotkać dziko rosnącą.

Melisa lekarska zawiera cytral , geraniol, cytronelal, linalol, mircen, garbniki, substancje gorzkie, witaminę C i inne związki. Stosuje się ją jako środek pobudzający apetyt, polepszający trawienie, jako środek wiatropędny, przeciwwymiotny u kobiet w ciąży oraz mlekopędny u kobiet karmiących piersią.

Zewnętrznie stosowana jest jako lek na reumatyzm oraz czyraki i owrzodzenia. Melisę stosuje się także jako środek uspokajający , przeciwskurczowy , nasercowy i przeciwbólowy. Herbata z melisy ma działanie napotne, polepsza przemianę materii oraz działa odświeżająco. Zamiast syntetycznych leków uspokajających można śmiało pic napar z melisy. Melisa korzystnie wpływa da ludzi młodych, którzy się uczą lub pracują umysłowo. Melisa lekarska ma korzystny wpływ na ludzi znerwicowanych, mających problem z zasypianiem pomaga w pozbyciu się lęków oraz poczucia zagrożenia. Melisa hamuje także rozwój komórek nowotworowych. Pomaga w leczeniu wrzodów żołądka i dwunastnicy, niszczy bakterie Gram +, Gram - oraz bakterie odporne na antybiotyki.

Melisa lekarska jest doskonałą rośliną miododajną. Wabiąc pszczoły , uspokaja je. Stosuje się ja w przemyśle spożywczym , perfumeryjnym , do produkcji wódek i likierów.

---

Prawo pracy w praktyce - Prawo pracy, artykuły. porady, ciekawostki..
Uczysz się języków obcych ? ... zobacz kursy językowe

Artykuł pochodzi z serwisu www.Artelis.pl

Dziurawiec zwyczajny ( Hipericum perforatum L)

Dziurawiec zwyczajny ( Hipericum perforatum L)

Autorem artykułu jest Arek Czapla

Dziurawiec zwyczajny to wieloletnia roślina zielna z rodziny dziurawcowatych (Hypericaceae). Osiąga wysokość ok. 30-60cm...
Dziurawiec zwyczajny to wieloletnia roślina zielna z rodziny dziurawcowatych (Hypericaceae). Osiąga wysokość ok. 30-60cm.


Dziurawiec rośnie w lasach mieszanych , na polanach , zaroślach , łąkach ,ugorach i przydrożach. W Polsce można go spotkać na nizinach oraz niskich
położeniach górskich.

Dziurawiec zwyczajny zawiera :

* garbniki
* hiperyne i hiperycynę
* hiperozyd
* azulen , olejek eteryczny
* żywice , antocyjany , saponiny
* witaminę C i karoten

Dziurawiec zwyczajny charakteryzuje sie działaniem ściągającym i przeciwbakteryjnym oraz regeneruje tkanki. Stosuje sie go wewnętrznie przy zapaleniu jelit , a zewnętrznie pomaga przy oparzeniach i zapaleniu jamy ustnej.

Dziurawiec zaleca się przy leczeniu biegunek , schorzeń żołądka , a także jelit , chorób dróg oddechowych , wątroby , nerek . Stosuje sie go jako środek tonizujący w schorzeniach sercowo- naczyniowych , jako środek przeciwkrwotoczny przy krwawieniach macicznych , jako srodek przeciwglistniczy , antyneuralgiczny ,
przeciw histeriom , bezsenności , epilepsji , paraliżom.

Dziurawiec leczy także zapalenie gardła , zapalenia żołądkowo-jelitowe oraz żylaki odbytu. Korzeń dziurawca stosuje sie przy leczeniu czerwonki i gruźlicy kości. Odwar z ziela dziurawca pomaga w leczeniu dzieci z gruźlicą skóry , wysypka , owrzodzeniem , a przy chorobie gruczołów mlecznych przykłada się kompresy z odwaru dziurawca. ---

Prawo pracy w praktyce - Prawo pracy, artykuły. porady, ciekawostki..
Uczysz się języków obcych ? ... zobacz kursy językowe

Artykuł pochodzi z serwisu www.Artelis.pl

Mięta pieprzowa i jej właściwości

Mięta pieprzowa i jej właściwości

Autorem artykułu jest Arek Czapla

Mięta pieprzowa jest roślina uprawną , ktorą wychodowano w Anglii w XVII wieku. Mięta pieprzowa jest mieszanką dziko rosnącej mięty nadwodnej i także dzikiej mięty zielonej.

Mięta pieprzowa to wieloletnia roślina z rodziny wargowych. Uprawia się najczęściej dwie odmiany mięty pieprzowej :

- mięta o łodygach i nerwach czerwonofioletowych
- mięta o łodygach i nerwach jasnych.

Mięta pieprzowa wydziela bardzo intensywny zapach

Mięta pieprzowa zawiera olejek eteryczny w ilości do 3,5 procent. W skład olejku eterycznego wchodzą :

- mentol i menton
- cyneol
- mentofuran
- tymol
- karwakrol
- seskwiterpeny

Olejek ten charakteryzuje się chłodzącym i silnym smakiem oraz przyjemnym aromatem.

Zastosowanie mięty pieprzowej :

W medycynie mięta stosowana jest jako środek przeciwbólowy w infekcjach jamy ustnej do płukania.

Mentol,który otrzymuje się z olejku eterycznego mięty pieprzowej stosuje się jako środek do dezynfekcji i przeciwko wszelkiego rodzaju zapaleniom.

Liście mięty pieprzowej wykorzystuje się w produkcji leków polepszających trawienie, przeciw nudnością, skurczom jelit. Mięta ma działanie żółciopędne.

Wypicie naparu z mięty przynosi ulgę przy bólach żołądka.

Mięte pieprzową wykorzystuje tez przemysł spożywczy m.in. do aromatyzacji napojów, wyrobów cukierniczych czy też wódek.

Przepis na potrawę z miętą :

Baranina Duszona z Miętą

Składniki :

80 dag baraniej łopatki
1 łyżka mąki
4 łyżki oleju
3 cebule
1 łyżeczka kminku
1 łyżeczka suszonej mięty pieprzowej
1 łyżka winnego octu
2 ząbki czosnku
sól , pieprz , mielona słodka papryka

Sposób przygotowania :

Mięso oddziel od kości i pokrój na niewielkie kawałki. Posól, oprósz mąką i podsmaż na rozgrzanym oleju. Następnie dodaj posiekany czosnek, pokrojoną cebulę,kminek, sól, pieprz i słodką paprykę. Dusić do miękkości pod przykryciem. Pod koniec dodać mięte pieprzową oraz mąkę z octem. Chwilę razem pogotować. Podawać z pieczywem.

---

Prawo pracy - Prawo pracy, artykuły. porady, ciekawostki..
Książki audio do słuchania dla każdego. Bajki, biznes, lektury, języki obce w formacie mp3 ....

Artykuł pochodzi z serwisu www.Artelis.pl

Karczoch i jego właściwości

Karczoch i jego właściwości

Autorem artykułu jest Arek Czapla

Walory smakowe karczocha są cenione od wieków w Europie.

W lecznictwie karczoch jest wykorzystywany od początku dwudziestego wieku . Karczoch pochodzi z wybrzeży Morza Śródziemnego , a obecnie uprawiany jest w prawie wszystkich krajach zachodniej Europy.

Karczoch ma grubą, żebrowana łodygę, jego wysokość dochodzi nawet do półtora metra. Spożywa się dno karczocha oraz łuski okrywy niedojrzałych kwiatostanów.

Właściwości zdrowotne mają liście i kwiaty karczocha, które są bogate w :

- kwas jabłkowy
- kwas mlekowy
- kwas cytrynowy
- flawonoidy
- cynarynę
- sole potasu
- sterole
- garbniki
- witaminę A
- wszystkie witaminy z grupy B

Karczoch zwiększając wydzielanie żółci chroni i regeneruje w ten sposób wątrobę .

Inne ważne właściwości karczochów :

- obniża poziom cholesterolu
- obniża poziom kwasów tłuszczowych
- silne działanie moczopędne

Karczochy powinny szczególnie spożywać osoby cierpiące na schorzenia nerek i wątroby.

Przepis na potrawę z karczochów :

Karczochy w sosie czosnkowym

Składniki:

* 4 duże kuliste karczochy
* sól , biały pieprz
* 350ml kwaśnej śmietany
* 2 duże cebulę
* 1 łyżka octu winnego
* 4-6 posiekanych ząbków czosnku

Sposób przygotowania :

Odetnij łodygi karczochów tak, by stabilnie leżały na talerzu. Włóż karczochy do wrzącej wody tak, żeby były częściowo zanurzone i gotuj do miękkości. Karczoch jest miękki, jeżeli można łatwo odgiąć liść zewnętrzny. Wyjmij karczochy z wody, odstaw do wystygnięcia.

Przygotuj sos :

Wymieszaj razem śmietanę, cebule, czosnek oraz ocet.

Z karczochów wyjmij środkowe liście, zostawiając tylko zewnętrzne. Usuń niejadalny środek, odsłaniając dno. Połóż karczocha na talerzu nalej sos do środka. Karczocha jemy odrywając liście i maczając je w sosie.

Smacznego :)

---

Prawo pracy w praktyce - Prawo pracy, artykuły. porady, ciekawostki..
Uczysz się języków obcych ? ... zobacz kursy językowe

Artykuł pochodzi z serwisu www.Artelis.pl

Rewelacyjne listki!

Rewelacyjne listki!

Autorem artykułu jest Grzegorz Ostrowski

Kiedyś była uprawiana w Polsce. Pamięta te czasy ktoś? Potem zdziczała i nikt jej nie zauważał. A teraz jest modna bardzo. I dobrze. Bo to niezłe ziółko! Bywa jeszcze okropnie droga - doprawdy nie wiedzieć dlaczego - rośnie bowiem byle gdzie, nie ma wymagań co do gleby specjalnych czy też klimatu. Wschodzi szybko, potem jeszcze szybciej dorasta - zbierać ją można już po 6 tygodniach od siewu. Jest wydajna - jedna roślinka dostarcza liści na kilka sporych porcji.
Smak ma zdecydowany. Jej ciemnozielone, nieduże, poszarpane liście kryją w sobie całe bogactwo wyrazistych nut - od pieprzu poprzez chrzan, na orzechach i aromacie świeżo skoszonej trawy kończąc. A może Ty odkryjesz w niej coś jeszcze? Ona ma po prostu ma charakter!

Rukola, bo o niej mowa, zwana też rokiettą siewną to bardzo miłe ziółko. Doda smaku każdej mieszance sałat liściastych. Jest również przepyszna doprawiona tylko oliwą i octem balsamicznym lub sokiem cytrynowym. A wymieszana z radicchio, roszponką i świeżymi ziołami, doprawiona również oliwą i octem, to doprawdy coś, co wielu wprawi na dłuższą chwilę w błogi stan.

Dodaje werwy wielu sałatkom, komponuje się świetnie z serami (feta, parmezan, ser kozi, gorgonzola, rokpol, camembert, brie), orzechami (najlepiej wcześniej uprażonymi, by jeszcze bardziej swoim aromatem cieszyły nozdrza, a smakiem podniebienie), owocami cytrusowymi (bez skórek, wyfiletowanymi dokładnie). Pasuje rewelacyjnie do suszonej szynki parmeńskiej i innych w jej typie (kilka słodkich i delikatnych fig rozkosznie się z nimi połączy), pieczonego mięsa kurczaka lub indyka (nabierze pikanterii i wyrazu), grillowanych warzyw (ach! jak feeria smaków i aromatów, kolorów też!). Przepisów kulinarnych z użyciem rukoli jest coraz więcej. Ale tylko dobre przepisy gwarantują wyśmienity smak i aromat.

Z makaronem (z serkiem mascarpone i bazylią), na pizzy (z szynką lub pomidorami i czosnkiem) czy w risotto (w klasycznym, bo jest najpyszniejsze, które ewentualnie można wzbogacić kieliszkiem wermutu - ja lubię dodawać słodki). Na kanapce z ciabatty (pod nią mozzarella lub plaster wędzonej w zimnym dymie wędliny) czy w awanturce twarożkowej. W sałatce z gruszkami (serem pleśniowym i orzeszkami też) lub z pomidorami (tylko oliwa i ocet balsamiczny, szczypta pieprzu świeżo zmielonego i nic więcej). Doprawdy mało jest potraw (z wyjątkiem słodkich deserów i wypieków), gdzie jej dodatek nie jest mile widziany. Eksperymentować można więc bez ryzyka. I warto!

Ten pierwszy raz

Lubię ją. Bo chociaż to ziółko pospolite, by nie powiedzieć chwast (we Włoszech rośnie dziko dość powszechnie), to smak ma arystokratyczny. Gorzkawa nuta nie każdemu może się od razu spodobać. Więc jeśli próbujesz jej po raz pierwszy - a nie przepadasz za bardzo zdecydowanym smakiem, w którym dominuje gorzkawa nuta - wymieszaj ją z inną sałatą. Możesz też przygotować rukolę jak szpinak - wtedy nie będzie tak wyrazista, a Ty oswoisz się z jej niepowtarzalnym smakiem. Bo co tu dużo gadać, jej gorzki smak za pierwszym razie może nie zachwycić, a przecież nie można popełnić błędu i zniechęcić się za pierwszym razem do tego ziółka! Bo to arystokratyczne ziółko i swoje wymagania ma. Nie oddaje się każdemu od razu za pierwszym razem...

Także na Twojej działce lub balkonie

Od lat gości na stołach Ameryki Północnej oraz Anglii i Francji. I właśnie Francji zapewne zawdzięczany dzisiejszą modę na rukolę na naszych stołach.

Jada się nie tylko listki, do potraw można dodawać kwiaty, a w Indiach, Grecji, Francji i Hiszpanii nasiona rukoli są używane jako pikantna przyprawa. Cóż nam przeszkadza i tego spróbować? Chyba już nic, bo dzięki modzie i nasiona, i sadzonki, i w końcu samą rukolę można już powszechnie dostać. Coraz częściej można ją spotkać nie tylko w supermarketach, ale także w zwykłych warzywniakach i na targowych straganach. Oraz na... balkonach i działkach. Bo to mało wymagająca roślinka. Udaje się świetnie nawet w trudnych warunkach - na mało żyznej glebie i w miejscach, gdzie słońce nie jest częstym gościem.

W skrzynce na balkonie po kilku tygodniach od zasadzenia będą na nas czekać pierwsze listki. Z jednej roślinki otrzymamy kilka porcji - obrywać należy bowiem dolne listki, pozwalając by górne nadal rosły.
Ja więc ją uprawiam na balkonie. I mówię Wam, ma smak dużo bardziej zacny niż rukola, która wcześniej rosła pod folią i którą można kupić w supermarketach.

Na zakupach

Jeśli kupujesz rukolę zwróć koniecznie uwagę, czy listki są jędrne, mają świeży, soczyście ciemnozielony kolor i nie mają śladów więdnięcia.

Najlepsza jest rukola bezwzględnie świeża - można ją przechowywać maksymalnie kilka dni od momentu zerwania - najlepiej w hermetycznym opakowaniu, lub zawiniętą w wilgotny papier na dole lodówki. Oprócz tego, że smakuje w sposób bardzo wybitny, to dodatkowo cudnie się prezentuje na talerzach. Kilka listków rukoli, kawałki pomidora to najprostszy i jeden z najgenialniejszych sposobów na dekorowanie potraw.

Niezłe z niej ziółko, nieprawdaż? ---

Grzegorz Ostrowski - prawdziwy mistrz kuchni. Autor książek kulinarnych oraz artykułów prasowych. Jego przepisy to gwarancja sukcesu! Od 2001 prowadzi prawdopodobnie najlepszą stronę kulinarną: MniamMniam.pl

Artykuł pochodzi z serwisu www.Artelis.pl

Kurkuma - kwiat i przyprawa

Kurkuma - kwiat i przyprawa

Autorem artykułu jest Paweł Siedlecki

Ten niezwykły, egzotyczny kwiat ma ponad 70 gat. Rośnie dziko w wilgotnych lasach i na trawiastych wzgórzach Indii, Półwyspu Malajskiego i Australii. Z młodych kłączy kurkumy otrzymuje się przyprawę o tej samej nazwie, od wieków znaną w kuchni Azji. Aby ją otrzymać młode kłącza parzy się wrzątkiem, a następnie suszy na słońcu. Później usuwa się z nich skórkę, a resztę mieli się na drobny proszek. Na wschodzie kurkuma jest popularną przyprawą do fasoli czy soczewicy. Na zachodzie stosuje się ją do potraw z drobiu, wątróbki, krabów, omletów, serów, sałatek, a także do ryżu, który zdecydowanie lepiej wtedy smakuje. Ponadto kurkuma wchodzi w skład popularnej przyprawy Curry, sosu Worchester i wielu gatunków musztardy.

Smaczna i zdrowa kurkuma zdobyła tez uznanie jako środek rozkurczowy i bakteriobójczy. Współcześnie prowadzone badania wykazały, że związki zawarte w kłączu kurkumy długiej działają leczniczo w przypadku reumatyzmu, chorób serca i wątroby. Pomagają w walce z otyłością, obniżają poziom cholesterolu, a czasami hamują nawet rozwój komórek nowotworowych. Dlatego ten gatunek kurkumy wchodzi w skład wielu mieszanek ziołowych, jako lek żółciopędny czy działający osłonowo na wątrobę.

Dziko rosnąca kurkuma dochodzi wysokością do 70 cm. W okresie suszy rośliny zamierają i wchodzą w stan spoczynku. Gdy spadną pierwsze deszcze z podziemnych kłączy ponownie wyrastają liście.

W polskich kwiaciarniach można czasami kupić kurkumę doniczkową w pięknym, liliowym kolorze lub nawet białym. Delikatne kwiaty przypominają nieco egzotyczne szyszki o szerokiej łusce i są niezwykle dekoracyjne.Kogo możemy obdarować tak oryginalnym kwiatem zarówno w doniczce jak i w bukiecie? Kurkuma jest idealnym prezentem dla osób nietuzinkowych, o artystycznej duszy, ceniących wszystko co niezwykłe i nietypowe, lubiących wyróżniać się w tłumie. Słowem dla osób ceniących oryginalność.

Aby roślina ponownie zakwitła należy jesienią przestać ją podlewać. Po zaschnięciu liści kłącze musi przejść 3 mies. okres spoczynku w temperaturze ok. 14 ° C. W lutym lub w marcu sadzimy kłącze dość płytko do doniczki wypełnionej lekką, żyzną ziemią. Ważne jest ,żeby pamiętać o warstwie drenażu na dnie naczynia. Następnie przenosimy roślinę do temperatury 24 ° C i umiarkowanie, ale regularnie podlewamy. Gdy pojawią się nowe liście stawiamy ją w słonecznym miejscu i co 2 tygodnie zasilamy ją nawozami wieloskładnikowymi. Zwykle po 3 mies. kurkuma ponownie zakwita i jest przepiękną , żywą ozdobą naszego domu.
---

Studio Florystyczne Green-Line www.green-line.com.pl

Artykuł pochodzi z serwisu www.Artelis.pl

Zioła - naturalne metody na zdrowie i urodę

Zioła - naturalne metody na zdrowie i urodę

Autorem artykułu jest Poczta Kwiatowa

Mimo szybkiego rozwoju medycyny, wciąż korzystamy z dobroczynnych właściwości roślin. Choć nie zakopujemy już pęków ziół na rozstajach dróg i nie parzymy magicznych mikstur, warto wiedzieć jakie jest lecznicze działanie najpopularniejszych ziół. Czy marchewka to zioło?

Czym są zioła? Wiele jest definicji. Najszersza określa ziołami wszystkie rośliny, których właściwości można wykorzystać. W tym zakresie mieściłyby się jednak również jadalne warzywa i owoce. Słownik Oksfordzki określa ziołami rośliny, których liście lub łodygi i liście są stosowane w medycynie albo wykorzystywane dla ich aromatu i smaku. Warto też wspomnieć o ziołach, które wprawdzie mają wpływ na metabolizm człowieka lecz zaliczane są do roślin trujących. Wyłania się więc podział ziół na:

* Lecznicze
* Przyprawy
* Trujące


Lecznicze właściwości niektórych ziół:

Aloes

Wykorzystywane są liście aloesu lub uzyskany z nich sok. Aloes ma właściwości przeczyszczające, poprawia przemianę materii , wzmacnia. Stosowany wewnętrznie przyśpiesza gojenie ran. Aloes jest składnikiem wielu środków wspomagających odchudzanie i oczyszczanie organizmu.

Babka lancetowata

Stosowana przy chorobach gardła. Ma działanie wykrztuśnie i przeciwzapalne. Sok może też być używane przy przewlekłej chrypce, np. u palaczy. Babka to także popularny środek przyśpieszający gojenie ran.

Bazylia

Znana przede wszystkim jako przyprawa. Zawarte w bazylii olejki eteryczne mają działanie wykrztuśnie. Bazylię stosuje się też jako środek pobudzający apetyt i regulujący trawienie.


Bez Czarny

W lecznictwie stosuje się kwiaty i owoce. Zawarte w nich substancje mają działanie moczopędne i wzmacniają naczynia krwionośne. Owoce działają napotnie i łagodnie przeczyszczają. Napar z czarnego bzu może też być stosowany zewnętrznie do przemywania oczu, pomaga w likwidacji stanów zapalnych.

Czosnek pospolity

Popularna przyprawa o wielu właściwościach leczniczych. Działa jak łagodny antybiotyk, ma właściwości przeciwbakteryjne i antygrzybicze. Reguluje pracę przewodu pokarmowego, zwiększając ilość wydzielanego soku żołądkowego. Obniża gorączkę i ciśnienie krwi, przeciwdziała zakrzepom i redukuje zapalenia.

Dziurawiec

Ma działanie bakteriobójcze; może być stosowany zewnętrznie do dezynfekcji. Jest składnikiem leków zwalczających łagodne objawy depresji; dziurawiec działa na poprawę samopoczucia, zmniejsza migrenowe bole głowy i bezsenność. Stosowanie dziurawca wymaga ostrożności, bo zwiększa on wrażliwość na słońce.

Kminek zwyczajny

Ma właściwości przeciwskurczowe, łagodzi bóle menstruacyjne. Reguluje też działanie układu trawiennego. Kminek stosowany jest także przy chorobach gardła, ma działanie wykrztuśne i przeciwzapalne.

Mięta

Mięta stosowana jest jako przyprawa. Napar korzystnie wpływa na układ trawienny, pobudza wydzielanie soku żołądkowego i żółci w wątrobie. Ma też działanie antyseptyczne, zarówno w zastosowaniu wewnętrznym jak i zewnętrznym.


Nawłoć

Działa przeciwbakteryjnie, przeciwzapalnie, wzmacnia naczynia krwionośne. Napar jest stosowany przy leczeniu zapalenia pęcherza moczowego. W zewnętrznym stosowaniu nawłoć przyspiesza gojenie się ran; napar jest stosowany do przemywania wrzodów i zmian skórnych.

Rumianek

Popularna roślina o wielu zastosowaniach. Ma właściwości przeciwzapalne i przeciwskurczowe. Wpływa łagodząco na bóle żołądka. Ma również działanie przeciwalergiczne. Zewnętrznie używany do przemywania owrzodzeń; działa łagodząco.

Podbiał pospolity

Ma przede wszystkim działanie wykrztuśne; jest stosowany przy chorobach układu oddechowego. Ma zastosowanie także w schorzeniach nerek i pęcherza. Zewnętrznie może być używany do przemywania skóry; ma właściwości pielęgnacyjne, pomaga likwidować przebarwienia.

Wrzos zwyczajny

Ma działanie przeciwzapalne, moczopędne i uspokajające. Stosuje się je przy schorzeniach dróg moczowych, chorobach nerek i przewodu pokarmowego.
---

www.pocztakwiatowa.pl Niniejszy artykuł może być kopiowany i przedrukowywany wyłącznie w niezmienionej postaci - dotyczy to także wszystkich linków w tekście.

Artykuł pochodzi z serwisu www.Artelis.pl

Sól dla Siły Serca

Sól dla Siły Serca

Autorem artykułu jest Małgorzata Jakubczyk

Nadwyżka soli w diecie prowadzi do poważnych schorzeń. Aby im zapobiegać należy ograniczyć spożywanie soli i stosować sól Zdrowy Wybór, która ma optymalny skład czyli zmniejszoną zawartość sodu a zwiększoną zawartość potasu i magnezu.

Zjeść z kimś beczkę soli według Polskiego słownika przysłów znaczy dobrze kogoś poznać. Powiedzenie to, pozornie metaforyczne, w czasach kiedy powstało miało w sobie dużo prawdy. Kiedyś taka ilość soli była praktycznie nieosiągalna, gdyż minerał ten, używany także jako środek płatniczy, dostępny był tylko najbogatszym. Kiedyś. Dziś bowiem przeciętny obywatel zjada beczkę soli rocznie. I nie jest to już beczka przysłowiowa.

Solimy wszystko: od drobnych przekąsek po główne dania. Lubimy przyprawiać, bo tak zostaliśmy wychowani i takie posiłki dostajemy w restauracjach i barach. Każde dietetyczne danie wydaje się nam być bez smaku. Jednak o ile pieprz i zioła nie czynią wielkiego spustoszenia w naszym organizmie, wręcz przeciwnie, maja działanie dobroczynne, o tyle sól ma wybitnie negatywny wpływ na nasze życie.

Popularna sól spożywcza składa się w 99% z chlorku sodu i jest uboga w mikro- i makroelementy. Badania dowodzą, że zmniejszenie spożywania soli pozytywnie wpływa na zredukowanie ciśnienia krwi. Spożywanie zbyt dużej ilości soli może prowadzić do wielu dolegliwości: udaru mózgu, wylewu, niewydolności krążenia, miażdżycy...czyli tak zwanych chorób cywilizacyjnych, których przyczyna tkwi nie tylko w przyzwyczajeniach żywieniowych, ale także w trybie życia. Praca przy komputerze, brak czasu na aktywność fizyczną, palenie papierosów powoduje choroby sercowo- naczyniowe. Nie każdy jednak wie, że nadużywanie soli sprzyja także rozwojowi osteoporozy, chorób nerek i przewodu pokarmowego, co związane jest z wypłukiwaniem przez sód magnezu i potasu oraz zatrzymywaniem wody w organizmie, co skutkuje również obrzękami i otyłością.

Co jednak zrobić, jeśli nie chcemy rezygnować z doprawionych potraw, słonych frytek i smacznych przekąsek?

Nie ma soli doskonałej. Jest jednak sól najbliższa ideałowi. To sól Zdrowy Wybór, produkt rekomendowany przez Fundację Rozwoju Kardiochirurgii w Zabrzu im. Prof. Zbigniewa Religi, wpisujący się też w akcję Chronię swój mózg i serce- mniej solę. Sól Zdrowy Wybór to unikalny produkt o prawidłowych dla zdrowia proporcjach: zmniejszonej zawartości sodu i zwiększonej zawartości potasu, magnezu oraz jodu. Zachowuje smak tradycyjnej soli, ale używana zamiast niej pozwoli chronić zdrowie Twoje i Twojej rodziny. Posiada najwyższą jakość, wartość odżywczą, profilaktyczną i prozdrowotną. Wyróżniona została przez Fundację Rozwoju Kardiochirurgii Certyfikatem Jakości jako produkt spełniający najwyższe standardy oraz objęta została programem Siła Serca. Dodatkowo, część dochodu ze sprzedaży soli przekazywane jest na budowę systemu wspomagania serca dla dzieci, realizowaną przez Fundację Rozwoju Kardiochirurgii.

Wybór soli o obniżonej zawartości sodu niesie więc ze sobą same korzyści. Nie tylko zdrowotne, ale także moralne. Sól Zdrowy Wybór pozwala cieszyć się tradycyjnym smakiem potraw i jednocześnie dbać o zdrowie. www.zdrowywybor.pl

--- Artykuł pochodzi z serwisu www.Artelis.pl

Kuchnia od kuchni w pigułce

Kuchnia od kuchni w pigułce

Autorem artykułu jest papaj

Nie od dziś wiadomo, że wyciągi z ziół występujące czy to jako ziołowe cukierki czy napoje, wywierają zbawienny wpływ na nasz organizm i dzięki nim nasze zdrowie może się znacznie poprawić

Ułatwiają one odkrztuszanie gdy dopadnie nas kaszel, ponieważ mają działanie wykrztuśne, podnoszą odporność oraz niejednokrotnie zastępują lub wspomagają w działaniu leki przeciwdepresyjne.

Ziołolecznictwo znane jest ludziom od dawien dawna. Nasze babcie w czasach gdy leki w aptekach były niedostępne dla przeciętnego człowieka leczyły się właśnie ziołami. Współcześnie medycyna i przemysł poszły jednak tak daleko do przodu, że zioła dostępne są nie tylko w postaci naparów czy syropków na bazie spirytusu. Są firmy, które specjalizują się w produkcji tego typu zdrowotnych słodyczy i smakołyków. Dobrym przykładem są cukierki zawierające ekstrakty bądź wyciągi z ziół takich jak melisa, mięta czy szałwia można je z powodzeniem stosować jako zastępstwo wyciągu roślinnego. Cukierki ziołowo potrafią zapewnić nie tylko spokój i ukojenie skołatanych nerwów ale także ułatwiają trawienie i pomagają w pozbyciu się nieprzyjemnych dolegliwości żołądkowych. Nie bez powodu na przestrzeni wieków wykształciła się fitoterapia- oddzielna gałąź medycyny zajmująca się wiedzą o naturalnych lekach jakimi są wyciągi z ziół. To właśnie teraz, gdy współczesne kobiety nie mają czasu na parzenie i skrupulatne cedzenie ziół czy naparów, naprzeciw wychodzą nam firmy, które dzięki zastosowaniu nowych technologii i dobrym pomysłom zapewniają nam zioła w bardzo przystępnej postaci.
Należy również pamiętać, że nie tylko ziołowe napary czy cukierki mają tego rodzaju zbawienne właściwości. Posiadają je również wykorzystywane na co dzień zioła kuchenne podczas gotowania. Zalicza się do nich bazylia, imbir, kolendra, majeranek, mięta, czy tymianek. Nie należy również zapominać jak ważne miejsce zajmuje tutaj ocet ziołowy z powodzeniem wykorzystywany jako substancja lecznicza.

--- Artykuł pochodzi z serwisu www.Artelis.pl